Η συντριπτική ήττα του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στο μέχρι πρότινος προπύργιό του, στη Ρηνανία - Βεστφαλία, επέτεινε την κρίση στον κυβερνώντα συνασπισμό, που ξέσπασε εξαιτίας των αντιλαϊκών «μεταρρυθμιστικών» νόμων, όπως εξακολουθεί να αποκαλεί ο Γερμανός καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ την «Ατζέντα 2010» και τους «Νόμους Χαρτς». Το κατ' εξοχήν βιομηχανικό κρατίδιο έδειξε «κόκκινη κάρτα» και ο Σρέντερ αποπειράται να αυτοκτονήσει, προκειμένου να μην πεθάνει.

Με δικό του ελιγμό, κατόρθωσε να χάσει την ψήφο εμπιστοσύνης της Μπούντεσταγκ, αφού η εντολή που είχε δοθεί στους βουλευτές του SPD, ήταν είτε να απόσχουν είτε να ψηφίσουν λευκό. Ετσι, νομικά και θεσμικά, άνοιξε ο δρόμος για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες το Σεπτέμβρη. Πρόωρη προσφυγή, την οποία ελπίζει να κερδίσει. Ομως, το 2005 δεν είναι 2002, όπου, κάτι οι πλημμύρες, κάτι η δήθεν «αντιπολεμική στάση» της Γερμανίας στον τότε επικείμενο πόλεμο του Ιράκ, ανανέωσε τη θητεία του στην καγκελαρία. Τώρα πια όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά με ισχυρότερο: Να χάσει πανηγυρικά τις εκλογές...

Ομως, ο Σρέντερ με την οικονομική και κοινωνική πολιτική που ακολουθεί προτιμά να τις χάσει, παρά να αναθεωρήσει την αντιλαϊκή του πολιτική. Γι' αυτό, εξάλλου, κατά το πρόσφατο ταξίδι του στην Ουάσιγκτον, αντί να αντιπαρατεθεί στον Μπους όπως απαιτούσε η λαϊκή βάση του SPD, δεν έθεσε κανένα ενοχλητικό ζήτημα, όπως επιθυμεί, άλλωστε, και το γερμανικό κεφάλαιο στην παρούσα φάση.