Ο παραπλεύρως εικονιζόμενος «πρώην» πράκτορας της CIA και νυν «πρόεδρος» του Αφγανιστάν βρέθηκε εκ νέου, τις τελευταίες μέρες, στο επίκεντρο της προσοχής του δυτικού, και δη του αμερικανικού, Τύπου. Αυτή τη φορά, όμως, οι ευνοϊκές και γλυκερές - μέχρι αηδίας - εκφράσεις εξέλιπαν. «Απέτυχε», ήταν η ετυμηγορία της εφημερίδας New York Times, η οποία τόνισε ότι το επίπεδο της βίας είναι χειρότερο και από την εποχή του πολέμου, σχεδόν έξι χρόνια πριν, ότι η διαφθορά (συνεχίζει να) κάνει θραύση, ότι η παραγωγή ναρκωτικών με επικερδέστατη συμμετοχή κρατικών αξιωματούχων θα κάνει νέο, δυσθεώρητο ρεκόρ εφέτος, ότι, παρ' όλα τα εκατομμύρια επί εκατομμυρίων δολαρίων που δαπανήθηκαν, η χώρα εξακολουθεί να τελεί υπό αναρχία και ο Καρζάι εξακολουθεί να εισπράττει ειρωνείες και καγχασμούς περί του ότι είναι δήμαρχος της Καμπούλ και πολύ λίγα πέραν αυτού.

Δύσκολες εποχές για «καλοντυμένους» κοσμοπολίτες ανθρώπους της Ουάσιγκτον. Ο Καρζάι, από χαϊδεμένο παιδί της Ουάσιγκτον, κινδυνεύει να δει τα αφεντικά του να τον παραμερίζουν. Ο μόνος λόγος που βρίσκεται ακόμη στο θώκο είναι ότι δεν έχει βρεθεί κάποιος δουλικότερος και ταυτόχρονα «ισχυρότερος» άνθρωπος, ικανός να ελέγξει τα πράγματα στο Αφγανιστάν. Οχι ότι οι «ενισχυμένες» δυνάμεις κατοχής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ τα πάνε πολύ καλύτερα: Οι απώλειές τους μεγαλώνουν, οι Ταλιμπάν γίνονται όλο και αποτελεσματικότεροι, και τελικά - ως συνήθως - την πληρώνουν οι άμαχοι: όπως οι οκτώ άνθρωποι που σφαγιάστηκαν από αμερικανικό βομβαρδιστικό και μεταθανατίως «βαπτίστηκαν», ως συνήθως, μέλη της «Αλ Κάιντα»...