Εννιά χρόνια μετά το πραξικόπημα με το οποίο κατέλαβε την εξουσία στο Πακιστάν, ο στρατηγός Μουσάραφ έχασε τη στήριξη των δυο παραγόντων που τον διατήρησαν στην ηγεσία της χώρας: του στρατού και των ΗΠΑ. Ο νέος αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Καγιάνι, βεβαίωσε τον σύζυγο Μπούτο, Ασίφ Αλι Ζαρντάρι, ενδεχομένως μελλοντικό Πρόεδρο και «de facto» κλειδοκράτορα της εξουσίας σήμερα, ότι δε θα παρενέβαινε. Η πρεσβευτής της Ουάσιγκτον στο Ισλαμαμπάντ, Αν Πάτερσον, εγκατέλειψε απρόθυμα την απέλπιδα προσπάθεια να διαπραγματευτεί την παραμονή του Μουσάραφ στην προεδρία. Η Πάτερσον εγκατέλειψε τελικά και την προσπάθεια να πείσει τον Μουσάραφ να εγκαταλείψει τη χώρα...

Οι Πακιστανοί πολιτικοί, ανεπανόρθωτα εθισμένοι στη χλιδή, το νεποτισμό και τη διαφθορά μάχονται πια για τα λάφυρα της εξουσίας, μετά την παραίτηση του στρατηγού. Οσο ο Ζαρντάρι και ο άνθρωπος των Σαουδαράβων και των Αμερικανών, Σαρίφ, μάχονται για τη μοιρασιά, το Πακιστάν παραμένει μεταξύ σφύρας και άκμονος ενώ ο λαός στενάζει από την αύξηση της τιμής του αερίου που χρησιμοποιεί για μαγείρεμα (30%), του αλευριού (20%), την τρομακτική έλλειψη τροφίμων που το 86% της λεγόμενης «μεσαίας τάξης», πόσο μάλλον ο φτωχότερος πληθυσμός, βρίσκει όλο και πιο δύσκολα. Η αποκατάσταση των μελών του Ανώτατου Δικαστηρίου παραμένει ερωτηματικό, αλλά επείγει περισσότερο το πρόβλημα των ημιαυτόνομων περιοχών του Πακιστάν, όπου ο στρατός, οι Ταλιμπάν κι οι σύμμαχοί τους, και οι Αμερικανοί έχουν εμπλακεί σε ένα μυστικό αιματηρότατο πόλεμο.