Οι συνειρμοί γίνονται «επικίνδυνοι» μέσα στην ομορφιά της φύσης: Ψάχνεις το «φυσιολογικό». «Παιδικές» απορίες έρχονται στο μυαλό. Ποιος αποφάσισε να μην μπορούν όλοι οι άνθρωποι να απολαμβάνουν τα αγαθά της; «Αφέλεια»... Αυτή η «αφέλεια», όταν «μπερδεύεται» με την Ιστορία, μπορεί να σε κάνει ακόμα πιο «αφελή».

Συγκίνηση, όμως, μονάχα, για τις στιγμές εκείνες που ο άνθρωπος έγινε ήρωας, γιατί ζητούσε μια κοινωνία ανθρώπινη; Συγκίνηση, όμως, μονάχα, γιατί δεν μπορείς να μη σταθείς με θαυμασμό μπροστά στη δύναμη των μαχητών του ΔΣΕ, στις πιο δύσκολες συνθήκες; Συγκίνηση και θαυμασμός, από τη μια, αλλά, απ' την άλλη μια αίσθηση μακρινού και ξένου στη σημερινή πραγματικότητα;

Δεν είναι λίγες οι φορές που η ιστορική αντιπαράθεση, για συγκεκριμένα γεγονότα, δίνει τη θέση της στα επιχειρήματα περί «ωραίων» αλλά «παρωχημένων» ιδεών, περί «ηρωικών» μα «άλλων εποχών». Αυτές οι απόψεις παρουσιάζονται ως «σύγχρονες» αντιλήψεις, για να απομακρυνθούμε απ' τη συνέχεια της Ιστορίας, για να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα πως η εποχή που ζούμε είναι ξεχωριστή! Θέλουν να μοιάζει το παρελθόν σαν παραμύθι που δε μας αφορά.

Τους φοβίζει η επαφή με την Ιστορία εκτός σχολικών βιβλίων, τους φοβίζει η Ιστορία που μπορεί να εξηγήσει και να «δέσει» το χτες με το σήμερα και το αύριο. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν προλαβαίνουμε να ασχοληθούμε με τέτοιες «πολυτέλειες». «Η ζωή είναι δύσκολη», δεν υπάρχει χρόνος! Δεν υπάρχει χρόνος ν' αντιληφθείς γιατί «η ζωή είναι δύσκολη»! Τέτοιες «συνήθειες», άλλωστε, μπορεί να οδηγήσουν σε «ξεπερασμένες» ιδέες...