-- Τι έγινε, Κώσταινα, έμαθες κανένα νέο απ' τον Κώστα;

-- Πού τον είδα; Μόλις γύρισε με το τρακτέρ, βγήκε στο καφενείο. Ηταν σκασμένος, τόσες μέρες που είχε στο μπλόκο και ήθελε να ξεσκάσει.

-- Ούτε ο δικός μου μου είπε τίποτα. Ηταν και κρυωμένος, τον πήρε κι ένας βήχας...

-- Μπούντιασαν εκεί πέρα, μέσα στο κρύο και την υγρασία. Θα πιάσουν καμιά πνευμονία και τι τους κάνουμε μετά.

-- Αϊντε, καλά περνούσαν. Ετρωγαν κρέας που τους έφερναν απ' τα χωριά, είχαν καλή παρέα, έβλεπαν και τηλεόραση.

-- Είδα τον Τσίλια του Τσιαμπαλή στο δρόμο και μου είπε «ούτε τριμώψες (ψίχουλα) δε μας δώκαν, οι κερατάδες».

-- Τι περίμενες να δώσουν; Χορταίνουν αυτοί να δώκουν κι εμάς;

-- Είπαν πως δεν έχει άλλους παράδες η κυβέρνηση να δώσει.

-- Ποιος το είπε;

-- Ο Χατζηγάκης.

-- Να, που «να τον βαρέσει μέσα» κι αυτόν και τον Καραμανλή. Για άλλους έχουν, για μας δεν έχουν.

-- Αϊ, είσαι ντιπ χαζή μου φαίνεται. Αυτός δεν ήταν στην κυβέρνηση, όταν οι χωροφύλακες κυνηγούσαν τους δικούς μας στα χωράφια και ξεφούσκωναν τα λάστιχα απ' τα τρακτέρ; Δεν άκουσες τους δικούς του που έλεγαν στους αγρότες να αφήσουν ανοιχτούς τους δρόμους;

-- Ετσι έλεγαν και οι δημοσιογράφοι.

-- Αστους αυτούς. Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα ραδίκια απ' τα λάπατα, μπερδεύουν το κριάρι με τον τράγο, τσαμπουνάνε «εξυπνάδες» και κάνουν πως τα ξέρουν όλα.

-- Εκείνος ο Κωστόπουλος, που φώναζε το '97 γιατί ήταν κλειστοί οι δρόμοι και δεν μπορούσε να πάει στο Βόλο να δει τη φουκαριάρα τη μάνα του, πού ήταν τώρα; Δε φάνηκε πουθενά.

-- Δεν ξέρω, αλλά άκουσα τη Θώδη - αυτή είναι απ' την Καρδίτσα - και την Πετρούλα - αυτήν που λυγιέται σαν καλαμιά και σηκώνει τα ρούχα της, όταν λέει για τον καιρό - να λεν ότι έχουν δίκιο οι αγρότες.

-- Τώρα σωθήκαμε!

-- Θα ήταν συνεννοημένοι με την κυβέρνηση. Τα ίδια είχαν κάνει και το 2002. Καλά είπε ο Μπούτας για «φυγή των λαγών».

-- Από δω και πέρα τι θα γίνει; Πώς θα σπείρουμε φέτος; Παράδες δεν πήραμε, τα έξοδα τρέχουν, τα χρέη αυγαταίνουν.

-- Ε, θα ξαναπάρουν οι άντρες τα τρακτέρ και θα βγουν, πάλι, στο δρόμο. Θα πάμε μαζί τους κι εμείς. Δε γίνεται αλλιώς...