«

Νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου» διαδραματίζονται στα εργοστάσια και στους άλλους χώρους εργασίας. Οι απολύσεις «πέφτουν βροχή». Οι εργοδότες, με αφορμή και με πρόσχημα τη διεθνή καπιταλιστική οικονομική κρίση κι έχοντας εξασφαλισμένη την ανοχή και τη συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων που εκπροσωπούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης, ξεσάλωσαν, έβγαλαν το «σπαθί» και «κόβουν, αβέρτα, κεφάλια» εργατών. Δίχως δισταγμό, χωρίς έλεος. Κι όσοι εργαζόμενοι διατηρούν, ακόμα, το κεφάλι στη θέση του, πιέζονται αφόρητα να το σκύψουν, να υποταχθούν πλήρως στις απαιτήσεις του αφεντικού που επιχειρεί να τους μετατρέψει σε δούλους του, υποχρεώνοντάς τους να δουλεύουν όλο και περισσότερο και να αμείβονται όλο και λιγότερο, να αποδεχτούν την ισοπεδωτική συρρίκνωση των κατακτήσεων και την ολική κατάργηση των δικαιωμάτων, που, με σκληρούς αγώνες και με μεγάλες θυσίες, πέτυχε η εργατική τάξη, στο διάβα της αγωνιστικής ιστορίας της. Το δίλημμα που θέτει, πλέον, το αφεντικό στον εργάτη είναι: «`Η υποτάσσεσαι, ή σε "καθαρίζω"».

Η άγρια εργοδοτική επίθεση, αποδεικνύει, για μια ακόμα φορά, ότι στο «κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους» κυριαρχούν ζωώδη ένστικτα και λείπουν εντελώς τα ανθρώπινα αισθήματα. Και βλέπουμε επιχειρηματίες να χρησιμοποιούν μαφιόζικες μεθόδους, προκειμένου να «καθαρίσουν» εργάτες που έχουν βάλει στο στόχαστρο. Οπως, την εργαζόμενη στην καθαριότητα και συνδικαλίστρια, Κωνσταντίνα Κούνεβα, την οποία, «σκυλιά των αφεντικών», περιέλουσαν με βιτριόλι. Οπως τον Τ. Τριανταφυλλάκο, στέλεχος του ΠΑΜΕ και αντιπρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Βόλου, τον οποίο η εργοδοσία, σε συνεννόηση και συνεργασία με την Ασφάλεια, επιχείρησε να παρουσιάσει σαν εκβιαστή, τον έσυραν στο κρατητήριο και τον τραβούν στο εδώλιο, επειδή, ως συνδικαλιστής, βοήθησε απολυμένη εργαζόμενη να διεκδικήσει τα δεδουλευμένα της.

Τ ο δίλημμα «δουλική ζωή, ή ακαριαίος θάνατος», που τους θέτουν οι καπιταλιστές, οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα όφελος να το αποδεχτούν και καμιά υποχρέωση να διαλέξουν. Συνειδητοποιώντας ότι η ταξική πάλη, που πάντα ήταν σκληρή και αδυσώπητη, στις μέρες μας έχει γίνει ακόμα πιο δύσκολη, χρειάζεται να πειστούν πως η υποχώρηση δεν ωφελεί, η υποταγή δε σώζει. Να οπλιστούν με περισσότερο θάρρος και μεγαλύτερη αποφασιστικότητα κι αποκτώντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, να οργανώσουν μαζική και ισχυρή εργατική αντίσταση στην ολομέτωπη και σφοδρή εργοδοτική επιδρομή. Διότι μόνο με την αντίσταση θα μπορέσουν να περισώσουν αρκετά από τα κεκτημένα και ν' αποφύγουν πολλά από τα χειρότερα που έρχονται.

Ο ι καπιταλιστές δεν μπορούν να υπάρχουν χωρίς τους εργαζόμενους, ενώ οι εργαζόμενοι μπορούν να ζήσουν και, μάλιστα, πολύ καλύτερα, δίχως τους καπιταλιστές. Επομένως, η εργατική τάξη έχει κάθε λόγο να πει στους ταξικούς εκμεταλλευτές της: «Εσείς ή εμείς». Και, περνώντας στην αντεπίθεση, να παλέψει για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας και την ανάδειξη της εργατικής. Το χρωστάει στον εαυτό της, το οφείλει στην κοινωνία, της το έχει χρεώσει η Ιστορία...