Η λέξη εργαζόμενος περικλείει μια σειρά δικαιώματα που ο καθένας μας έχει στο μυαλό του. Παράλληλα, όμως, τα τελευταία χρόνια έχει διαμορφωθεί ένα ολόκληρο πλέγμα συνθηκών, οδηγιών, νόμων και αποφάσεων, ώστε η εργασία να αποκτήσει έναν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα, απ' αυτόν που είχαν κατακτήσει οι εργαζόμενοι, κυριολεκτικά, με το αίμα των αγώνων τους. Ετσι, η απόσταση, ανάμεσα σε αυτό που θεωρούμε αυτονόητο και στην πραγματικότητα που ζούμε, μεγαλώνει όλο και περισσότερο.

Σύμφωνα με τους εμπνευστές του νέου εργασιακού μεσαίωνα, αυτούς που υποστηρίζουν τις «προκλήσεις της εποχής», που ασπάζονται τις «σύγχρονες αντιλήψεις για την εργασία», τα παραπάνω δεν είναι τίποτα άλλο από «υπερβολές». Θέλουν να μας πείσουν, μάλιστα, ότι έχουμε και την απόλυτη ελευθερία να επιλέξουμε (!) και παρουσιάζουν την αναζήτηση εργασίας σαν μια ...περιπέτεια προτρέποντάς μας να «ζήσουμε το μύθο», να κυνηγήσουμε τις «ευκαιρίες» μήπως και καταφέρουμε να ζήσουμε. Κι άμα σηκώσουμε το κεφάλι και μιλήσουμε για δικαιώματα, μας διαμηνύουν, με κάθε τρόπο, ότι παρεκκλίνουμε. Με έμμεσους και άμεσους εκβιασμούς μάς επαναφέρουν στην τάξη, αφού υπάρχει πάντα και το «γνωστό» επιχείρημα: «Εάν δε σ' αρέσει περιμένουν άλλοι χίλιοι στην ουρά»!