Προκαλούν απόγνωση, απογοήτευση και οδύνη, ώστε να φτάσουν οι εργαζόμενοι στο σημείο να πούνε... «Ενα μεροκάματο σακάτικο μάς έλαχε από σκληρή δουλειά, ελάτε λοιπόν πάρτε το κι αυτό κι αφήστε μας ήσυχους...». Αρκεί η Ελλάδα τους να ξεφύγει από τις δαγκάνες των κερδοσκόπων, των αγορών και των διάφορων ευρωπαϊκών αντιδραστικών εντύπων. Αρκεί να ξανασηκώσει κεφάλι, ώστε να μπορεί ανενόχλητη η πλουτοκρατία να αυγατίζει τα κέρδη της.

Μπλοκάρουν τη συνείδησή μας, τη σκέψη, τις διαθέσεις μας. Μπλοκάρουν τις επιθυμίες, τις ανάγκες, τους στόχους μας... τα όνειρά μας. Μπλοκάρουν την ψυχή μας.

Προπαγανδίζουν. Μας λοιδορούν και μας περιπαίζουν, με τις εργασιακές ελαστικές σχέσεις. Μας καθοδηγούν και ελέγχουν, πότε, πού και πώς θα πάμε - κι αν πάμε - στη δουλειά. Τον ελεύθερο χρόνο μας, την ξεκούραση, την ψυχαγωγία, τις πολιτιστικές μας εκδηλώσεις.

Πιόνια σκακιού μάς θέλουνε, ακίνητους και πετρωμένους. Απνοα πτώματα. Πραγματικά νεκρούς. Αγκυλωμένους στα γούστα και τις επιδιώξεις τους, στα Σύμφωνα Σταθερότητας, στα προγράμματά τους, καρφιτσωμένους πάνω σε χαρτόνια, μοχλούς καταστολής, χωρίς πολιτικούς στόχους, χωρίς λόγο, χωρίς φωνή, χωρίς δράση, εξαρτημένους, υποταγμένους κι αδύνατους. Μα δε θα τους γίνει το χατίρι. Σαν άλλος χιονιάς να μπλοκάρουμε κι εμείς την πολιτική τους. Η 10η Φλεβάρη πλησιάζει...

Σε τελευταία ανάλυση! Μπλοκάρουν τα πάντα, για να μην μπλοκάρουν τα κέρδη της πλουτοκρατίας...