«Μη με κόβετε τον ήλιο - φώναζε - μη με κόβετε τον αγέρα. Μια σταλιά νιάτα ήθελα, όχι τίποτα άλλο, έτσι να μπορώ να πέσω στη φωτιά, ξανά μανά στο καμίνι της ζωής, να πάρω το τσεκούρι, πού σε πονεί και πού σε σφάζει. Δε σας φτάνει ο ιδρώτας και το αίμα μου; Δε σας φτάνουνε αυτά που πρόσφερα μια ζωή για να κερδίσω αέρα κοπανιστό; Και τώρα μου φωνάζετε πως πρέπει κι άλλο να σφίξω το ζουνάρι;

Μου λέτε πως πέρασα τη ζωή μου σπαταλώντας τα αγαθά μου και τώρα πρέπει να πληρώσω τις δικές σας ατιμίες, τις δικές σας απάτες, τις μπαγαποντιές, τη διαφθορά και την πλεονεξία σας;».

«Κατατρεγμοί και πόλεμοι και προσφυγιά και βάσανα και δύσκολα χρόνια». Ποιες είναι, στ' αλήθεια, αυτές οι αγορές που μας κουμαντάρουν; Που μας πιέζουν και μας απειλούν; Οι κερδοσκόποι, τα χρηματοπιστωτικά κέντρα, το ΔΝΤ, τα - πώς διάολο τα λένε - spread. Η πλουτοκρατία είναι, τα μονοπώλια, το μαύρο βάρβαρο και διεφθαρμένο νομοτελειακά καπιταλιστικό σύστημα είναι.