Οροι σύγκρουσης | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

Οροι σύγκρουσης

Την είχε αφήσει πάνω στο τραπέζι. Μιλούσε με τον διπλανό του. Διαβάσαμε: Εφημερίς της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Τι εφημερίδα είναι αυτή; ρωτήσαμε. Της Κυβερνήσεως, απάντησε. Του ΠΑΣΟΚ; Του κουβέρνου. Δεν αλλάζει; Οχι, όσο θα 'ναι το ίδιο κουβέρνο.

Τι χαμπέρια γράφει; ρώτησε ένας από μακριά, θύελλες. Αστροπελέκια. Αστειεύεσαι; Καθόλου.

Να τος, λοιπόν, ο Ν. 3833. Τυπωμένος στο φύλλο 40 του Α' τεύχους της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, που κυκλοφόρησε στις 15.3.2010. Ο τίτλος; Προστασία της εθνικής οικονομίας. Επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης.

Διαβάζω. Αρθρο 1 παρ. 2: Τα πάσης φύσεως επιδόματα, αποζημιώσεις και αμοιβές γενικά (...) των υπαλλήλων του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ και των ΟΤΑ (...) μειώνονται κατά 12%, τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας κατά 30%. Αρθρο 3 παρ. 1: Από την έναρξη ισχύος του παρόντος και μέχρι 31.12.2010 απαγορεύεται η χορήγηση ή η καταβολή αυξήσεων στις κάθε είδους, φύσεως και ονομασίας αποδοχές των λειτουργών, υπαλλήλων και εργαζομένων στο Δημόσιο, στα ΝΠΔΔ, στους ΟΤΑ και τα ΝΠΙΔ, που ανήκουν στο Κράτος.

Ακούστε και τούτα: Αρθρο 10 παρ. 1. Κατά τη διάρκεια του έτους 2010 δε χορηγούνται εγκρίσεις για πλήρωση κενών οργανικών θέσεων ή προσλήψεων με σχέση ιδιωτικού δικαίου. Αρθρο 11 παρ. 1: Μία πρόσληψη ανά πέντε αποχωρήσεις. Αρθρο 12: Αυξάνεται ο ΦΠΑ σε 21% (από 19%) κ.λπ., κ.λπ.

Αυτά τα λίγα. Πώς σας φαίνονται; ρώτησε. Δεν απαντήσαμε. Είχαμε τυλιχτεί τη σιωπή. Μπας και τα εγκρίνετε; Για χαζούς μας περνάς; απάντησε κάποιος. Ρωτάω, διότι λένε πως ο κόσμος εγκρίνει τα μέτρα. Κάποιος ταλαίπωρος, μάλιστα, πρόσφερε στον πρωθυπουργό το μισθό του, για τη σωτηρία της πατρίδας.

Γιατί γίνονται αυτά; ρώτησε ένας. Εσύ τι λες; Γιατί ρωτάς; Το λέει ο τίτλος του νόμου, μπήκε στην κουβέντα ένας άλλος.

Τα γονικά μας, όπως και τα γονικά των γονικών τους, σιγανομίλησε κάποιος, το ίδιο ερώτημα έθεταν. Αν σκεφτούμε πως πάντα χαμένοι είμαστε εμείς, οι απλοί άνθρωποι, τότε με ασφάλεια μπορούμε να πούμε πως συνέχεια από το 1821 το κουβέρνο είναι ίδιο. Για μένα το ζήτημα είναι όχι να εξηγήσουμε τα πράγματα, αλλά να τα αλλάξουμε. Οι εξηγήσεις δεν απέδωσαν τίποτε. Πώς το πετυχαίνουμε αυτό; ρώτησε ο πλαϊνός του.

Ενας φίλος μου - είναι κομμουνιστής - μου είπε πως πρέπει να παραδεχτούμε ότι είμαστε τάξη. Να συνειδητοποιήσουμε πως μόνος ο καθένας μας τίποτε δεν πετυχαίνει. Να ξεκόψουμε τελείως από τα αστικά κόμματα. Να συνταιριάξουμε το βήμα μας με το δικό τους κι ας μην είμαστε κομμουνιστές. Να συγκρουόμαστε οργανωμένα με όλα και με όλους που μας εκμεταλλεύονται. Να παλεύουμε να γίνουμε πλειοψηφία με όρους σύγκρουσης και ανατροπής. Για τη λαϊκή εξουσία, τη λαϊκή οικονομία. Αυτά μου είπε κι εγώ σας λέω να τα σκεφτείτε. Είναι καιρός να παύσουμε να συζητούμε τα ίδια και τα ίδια.

Τα είπε όλα μονομιάς και σιώπησε. Ούτε τσιγάρο άναψε. Η πίκρα του δε βολευόταν με την πικράδα της νικοτίνης.

Καληνύχτα, χαιρέτισε κι έφυγε.

Ιορδ. A. ΠΡΟΥΣΑΝΙΔΗΣ