Βάσανα σεισμόπληκτων | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Βάσανα σεισμόπληκτων

Ομπάρμπα-Κώστας σκεφτικός και μετρημένος όπως πάντα μας υποδέχτηκε στο σπίτι του - μια μικρή μονοκατοικία μ' ένα θαυμάσιο κήπο κτισμένο με πολύ κόπο και βάσανα στο Μενίδι. Με την καλή του διάθεση, τ' αστείρευτο χιούμορ του που ωστόσο έκρυβε κάποιο παράπονο, μας πρόσφερε εκείνο το θαυμάσιο κρασί από το αμπελάκι του στο Λουτρό και πάνω στη συζήτηση, η μια κουβέντα έφερνε την άλλη, για να καταλήξουμε - πού αλλού - στο σεισμό.

Αναστατώθηκε η ζωή τους κι ακόμα δεν μπορούν να συνέλθουν οι άνθρωποι από τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν.

Ταρακουνήθηκαν τα πάντα εκείνη την αποφράδα μέρα του Σεπτέμβρη. Ανθρώπινες ζωές χάθηκαν, σπίτια καταστράφηκαν κι ένας σεβαστός αριθμός κατοίκων αφήνουν τα συντρίμμια της περιουσίας τους, εξοστρακίζονται με μια σκηνή στο χέρι κι ό,τι πρόλαβαν να περιμαζώξουν σε κάποιους απόμακρους χώρους που τους υπέδειξε η Τοπική Αυτοδιοίκηση να στήσουν το καινούριο τους νοικοκυριό, ακούγοντας τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα για γρήγορη αποκατάσταση και περιμένοντας την καλή διάθεση φιλανθρωπικών συλλόγων που έσπευσαν με κουβέρτες και ξινισμένα γάλατα και τροφές.

Το όμορφο σπιτάκι του μπάρμπα - Κώτσου σημαδεύτηκε μ' έναν κόκκινο σταυρό που επέφεραν οι ρωγμές στους τοίχους, το σκίσιμο της πλάκας και το άνοιγμα κάποιας κολόνας. Το σπίτι όμως δεν έπεσε γιατί ήταν γερό κτίσμα. Ηρθε η δεύτερη επιτροπή, έβαλε μια μουτζαλιά στον κόκκινο σταυρό και ζωγράφισε έναν κίτρινο, σημάδι πως το σπίτι δεν ήταν κατεδαφιστέο αλλά ανακατασκευάσιμο. Κι εδώ αρχίζουν άλλα βάσανα που με πίκρα διηγείται ο μπάρμπα-Κώτσος, έχει γνώμη από πρώτο χέρι.

«Κυκλώματα μηχανικών μαφιόζων που συνεργάζονται με υπαλλήλους του ΤΑΣ (Ταμείο Αποκατάστασης Σεισμοπαθών) λυμαίνονται το χώρο κι εκμεταλλεύονται τους παθόντες. Μεταφέροντας την πείρα που απέκτησαν από άλλες σεισμόπληκτες περιοχές - που φαίνεται πως απέφερε αρκετό κέρδος - πλησιάζουν τους ιδιοκτήτες και τους πείθουν ν' αφεθούν στα στοργικά τους χέρια, αναλαμβάνοντας να κάνουν τη μελέτη ανακατασκευής και σε συνεργασία με το ΤΑΣ να βγάλουνε το δάνειο.

Κι εδώ είναι το πρόβλημα. Τα δάνεια είναι δυσανάλογα του κόστους κατασκευής του κτίσματος, περίπου στο ένα τρίτο. Δηλαδή, εάν η δουλιά στοιχίζει 4-5 εκατ., αυτοί βγάζανε δάνειο 12-15 καρπώνοντας τη διαφορά. Μίζα καλοπληρωμένη.

Εκτός αυτού, δε δίνουν (οι περισσότεροι) την κατασκευή σε ειδικευμένους εργολάβους της περιοχής, αλλά την αναλαμβάνουν οι ίδιοι, φέρνοντας ανειδίκευτους αλλοδαπούς εργάτες που κοστίζουν φθηνότερα και που δεν κολλάνε κι ένσημα (ή κολλάνε λιγότερα). Π.χ. - και προσπαθεί να μας εξηγήσει ο μπάρμπα - Κώτσος - αντί να γδύσουν πρώτα την κολόνα και να τη «σιδερώσουν» με καινούρια σίδερα κι ύστερα να ρίξουν το μπετόν να γίνει ισχυρότερη, χρησιμοποιούν ένα ειδικό μηχάνημα που λέγεται Γκανάι για ακόμα οικονομικότερους λόγους (ισχυρίζονται πως είναι καλύτερο. Αλλά ο μπάρμπα - Κώτσος χρόνια στη δουλιά έχει διαφορετική άποψη).

Ο ιδιοκτήτης εμπιστεύεται (τελικά) το μηχανικό που θα κάνει τη μελέτη, θα έχει την επίβλεψη και προπαντός έχει την πρόσβαση για την απόκτηση δανείου.

Μας κοιτά με ένα βλέμμα πίκρας, πίνοντας στην υγειά μας ο μπάρμπα - Κώτσος κι αναστενάζει «όπου φτωχός κι η μοίρα του. Σαν δεν έχεις χέρια να ξυστείς μόνος σου, μην περιμένεις...».

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ