Πλούσιο σε εκδηλώσεις και εκκωφαντικό σε κορόνες το εορταστικό τριήμερο για την επέτειο του «Οχι». Επερρίσσεψαν και οι ύμνοι προς το ελεύθερο φρόνημα της φυλής και οι έπαινοι για τη μεγάλη αντίσταση που προέβαλε ο ελληνικός λαός στο φασισμό και στο ναζισμό το 1940. Οι δοξαστικές όμως αναφωνήσεις των επισήμων ρητόρων ηχούσαν στον αέρα ως ευτράπελοι λόγοι κωμικών ηθοποιών, αν αναλογιστεί κανείς ότι υμνούνταν δύο μέγιστες αρετές, η αντίσταση και η ελευθερία, τις οποίες οι ταγοί της Ελλάδας έχουν ξεπουλήσει προ πολλού. Υπό αυτή την έννοια όσοι επιχείρησαν αυτές τις μέρες να εκθειάσουν τις αξίες που «γέννησαν» το έπος του '40 ήταν σα να μιλούσαν για «σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου». Γιατί για ποια ελευθερία να μιλήσει κανείς σήμερα, όταν η Ελλάδα έχει αλυσοδεθεί ως κολαούζος στο άρμα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και απεμπολεί καθημερινά τα κυριαρχικά της δικαιώματα; Σε κάθε εντολή των «συμμάχων» αναφωνεί υποτακτικά «γιες μεν» και λίγο απέχει πλέον από το να γίνει προτεκτοράτο των «προστατών» της. Ξεχνιέται λόγου χάρη το γεγονός ότι το Μάη του 1999 επέτρεψε να διέλθουν ξένα στρατεύματα (οι «Ράμπο» του ΝΑΤΟ) από το έδαφός της και ότι το Γενάρη του 1996, κατ' επιταγή των ΗΠΑ, υπέστειλε την ελληνική σημασία από τα Ιμια; «Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία» έλεγε ο ποιητής και δυστυχώς οι κυβερνώντες σήμερα τη χώρα δε διαθέτουν τέτοια φρονήματα. Τα έχουν «αναπληρώσει» με τη δουλικότητα και το ραγιαδισμό και προσβάλλουν βάναυσα κάθε μέρα την ιστορία της χώρας και το ανυπότακτο φρόνημα του ελληνικού λαού.

Αλλά, πόση κενότητα και υποκρισία έκρυβαν οι αποστροφές των διαγγελμάτων και των λόγων προχτές, που αναφέρονταν και στην καθολική αντίσταση του λαού, τόσο κατά τον πόλεμο όσο και καθ' όλη τη διάρκεια της κατοχής! Γιατί αυτοί ακριβώς που εξεθείαζαν την αγωνιστικότητα του πλήθους, είναι οι ίδιοι που προσπαθούν με κάθε μέσον να απονευρώσουν τώρα το λαό. Με το ψεύδος, με την αποχαύνωση ή και με τη βία επιχειρούν να αφαιρέσουν από τον κόσμο και τον παραμικρό κόκκο αντίστασης. Προσπαθούν να τον κάνουν άβουλο και άπραγο, ώστε να μπορούν ανενόχλητοι να τον αφαιμάζουν χάριν των ολίγων και εκλεκτών του συστήματος. Ο σκεπτόμενος και ενεργός πολίτης είναι εμπόδιο στα αισχρά σχέδιά τους. Γι' αυτούς... ιδανικός πολίτης είναι εκείνος που δεν μπορεί να εμβαθύνει και να αναλύσει όσα συμβαίνουν γύρω του. Είναι εκείνος που δε σηκώνει ποτέ φωνή ή γροθιά να διεκδικήσει όσα του ανήκουν και του τα κλέβουν ασύστολα οι κυβερνήτες - υπηρέτες των ολίγων. Αυτόν τον πολίτη, τον «ευνουχισμένο» πνευματικά και αγωνιστικά, οραματίζονται οι κύριοι που προχτές δοξολογούσαν ως γνήσιοι Φαρισαίοι το σθένος που έδειξε ο λαός το 1940.