Μέχρι τώρα ακούγαμε, σχετικά με τη λέξη ρουτίνα, φράσεις όπως, επίσκεψη ρουτίνας, επιθεώρηση ή περιπολία ρουτίνας, και λοιπά. Τώρα, ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, διαμορφώνοντας το «προφίλ» του αδιαμφισβήτητου πλανητάρχη, εγκαινιάζει και τους «βομβαρδισμούς ρουτίνας» (!!!). Πίσω του, τον ακολουθεί κατά πόδας και εκείνος ο αστείος μεν, αλλά εξίσου επικίνδυνος Χατζηαβάτης Τόνι Μπλερ, ο οποίος, εκτός από τις υποκλίσεις μπροστά στον μεγάλο «άρχοντά» του, ξέρει να ρίχνει και αυτός τις βόμβες του, πότε σκέτες και πότε εμπλουτισμένες με απεμπλουτισμένο ουράνιο.

Αλλά οι «αποδέκτες» αυτών των βομβαρδισμών «ρουτίνας», ο πολύπαθος αραβικός κόσμος, που επάνω του ξεσπούν κάθε τόσο οι «καταιγίδες της ερήμου», αυτοί οι λαοί της μαύρης φυλής και της ακόμα πιο μαύρης απελπισίας και απόγνωσης, που πεθαίνουν κατά χιλιάδες από την ασιτία, και όλοι εμείς οι απόκληροι και οι σκλάβοι της Γης, θα μένουμε αιωνίως με σταυρωμένα τα χέρια; Θα τραβάμε κουπί, εφ' όρου ζωής, αλυσοδεμένοι στον πάγκο της γαλέρας των ιμπεριαλιστών, βοηθώντας στη μακροημέρευση του απάνθρωπου συστήματός τους; Ακολουθώντας το παράδειγμα του Σπάρτακου, δε θα βουτήξουμε το κεφάλι του ανελέητου δυνάστη μας μέσα στο καζάνι με τη ζεματιστή φασολάδα, να τον πνίξουμε και να απαλλαγούμε από την τυραννία του;

Πέρα από την ιστορική νομοτέλεια, η κοινή λογική λέει ότι το σύστημα αυτό, που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, θα γκρεμιστεί. Και πάνω στα ερείπιά του, θα χτιστεί το «ένα βασίλειο της δουλιάς» και της ειρήνης, η αυριανή κοινωνία του σοσιαλισμού.