Κράτος παράλυτο, ξεβράκωτο, γελοίο. Κράτος χάρτινο, σαθρό, ξεχαρβαλωμένο. Κράτος κατ' όνομα μόνο, που δεν μπόρεσε να προβάλει την παραμικρή αντίσταση στην επιδρομή μιας κακοκαιρίας. Σήκωσε από την πρώτη στιγμή τα χέρια ψηλά και παραδόθηκε αμαχητί στο λευκό «εχθρό», για να θαφτεί τελικά σε μισό μέτρο χιόνι με όλα τα ευρωπαϊκά... παράσημά του. Και αν μεν έπεφτε στις βουνοκορφές της Πίνδου, του Ολύμπου ή σε άλλες δυσπρόσιτες περιοχές θα λέγαμε ότι δεν ήταν δα και τόσο εύκολο να σταθεί όρθιο εκεί. Αυτό όμως το κράτος το ξεθεμελιωμένο, δεν μπόρεσε να αντισταθεί στο χιονιά ούτε καν μέσα στο κέντρο της Αθήνας. Και έπεσε, το γελοίο, στα «πεδία» της Κατεχάκη, της Κηφισίας και του Συντάγματος, προσδίδοντας έτσι μεγαλύτερες διαστάσεις στον εξευτελισμό του. Γιατί εκεί ακριβώς τρεις μέρες πριν, φορώντας τη μεγάλη στολή και τα λοφία του, επιδείκνυε το «ευρώ» και κομπορρημονούσε για την «ισχύ» του και τις «λαμπρές προοπτικές» του. Γιατί εκεί τρεις μέρες πριν οι θλιβεροί ξεθεμελιωτές, οι νεκροθάφτες της χώρας προσπαθούσαν να εμφανιστούν σαν λαμπροί αναμορφωτές και αναδημιουργοί της. Εφτασε, όμως, μια επίθεση του Χειμώνα να αποκαλύψει όλο το ψεύδος εκείνων των πανηγυρισμών και να αποδείξει τραγικά ότι η «ισχυρή Ελλάς» είναι στην πραγματικότητα ένας ξυπόλυτος Καραγκιόζης!

Δεν είναι, βέβαια, πρώτη φορά που το κράτος - σκιά παθαίνει πανωλεθρία εξαιτίας καιρικών και άλλων φυσικών φαινομένων. Στην τωρινή περίπτωση όμως υπέστη κυριολεκτικά νίλα. Ακριβοπληρωμένες σε ημέτερους εργολάβους γέφυρες ράγισαν, κεντρικές συνοικίες αιχμαλωτίστηκαν από το χιονιά, άλλες περιοχές έμειναν χωρίς ρεύμα και νερό και η εθνική οδός Αθηνών - Λαμίας έκλεισε μέσα σε λίγες ώρες, παγιδεύοντας χιλιάδες επιβάτες αυτοκινήτων που πέρασαν εφιαλτικά εικοσιτετράωρα αβοήθητοι εντελώς. Από πού όμως να έρθει βοήθεια σε όλους τους άτυχους πολίτες που κινδύνευσαν από το χιονιά; Από τους ανίκανους καρεκλοκένταυρους των διαλυμένων κρατικών υπηρεσιών ή από τους αδιάφορους μέχρι αναλγησίας κυβερνώντες; Υπουργοί, υφυπουργοί είχαν εξαφανιστεί ή το σωστότερο είχαν λακίσει αυτές τις δύσκολες για τη χώρα στιγμές, δείχνοντας έτσι όλο το μέγεθος της ανευθυνότητας και της δειλίας που τους διακρίνει. Και χτες, όταν πλέον πέρασε το πολύ κακό, άρχισαν οι κυβερνητικοί λιποτάκτες να εμφανίζονται σιγά, σιγά, προσπαθώντας να αποδώσουν τα πάντα στα «ακραία καιρικά φαινόμενα» και να δικαιολογήσουν την επαίσχυντη φυγή τους από τη «μάχη» που έπρεπε να δώσουν. Πότε όμως έμαθαν να υψώνουν ανάστημα και να αγωνίζονται όταν παρίσταται ανάγκη; Αυτοί έχουν μάθει μόνο να σκύβουν ή να εξαφανίζονται στο σκότος σαν ασπάλακες στις δύσκολες στιγμές και ετήρησαν και αυτή τη φορά την «παράδοσή» τους:

Τα χιόνια θα λιώσουν αύριο, μεθαύριο, αλλά στη σκέψη του λαού ας «παγώσει» η εικόνα του διαλυμένου, του ξεχαρβαλωμένου κράτους που είδαμε αυτές τις μέρες και της παράλυτης κυβέρνησης. Ο λαός δεν πρέπει να ξεχάσει τίποτε από όσα είδε και αντιμετώπισε στο τριήμερο που επέδραμε ο χιονιάς. Γιατί αν λειτουργήσει πάλι η διαδικασία της λήθης το ίδιο άθλιο κράτος και όμοιους αδιάφορους, ανεύθυνους και καταστροφικούς κυβερνήτες θα έχουμε στο κεφάλι μας και στο μέλλον. Και τότε ακόμη και όταν χιονίζει δε θα βλέπουμε άσπρες μέρες, αλλά μαύρες σαν κι αυτές που ζήσαμε τώρα.