Βδομάδα των Παθών και μέρα με τη μέρα θα κορυφώνεται στις εκκλησίες το «θείο δράμα». Στην κορύφωσή του όμως οδεύει εδώ και καιρό και το δράμα του λαού, που σταυρό κουβάλησε στον ώμο για να φτάσουμε στην ΟΝΕ και το μαρτύριό του συνεχίζεται και θα συνεχίζεται εσαεί. Διότι οι μπαγαπόντηδες και άρπαγες που έχουν καθίσει για καλά στο σβέρκο του δεν πρόκειται να τον αφήσουν ποτέ να ησυχάσει. Βάρη θα του φορτώνουν συνεχώς στους ώμους και μαύρα «μέτρα» θα του ρίχνουν στο κεφάλι. Και η ζωή του κοσμάκη θα γίνεται όλο και πιο δύσκολη, όλο και πιο μίζερη. Πεντακόσιες χιλιάδες σήμερα οι άνεργοι και αύριο άπειροι άλλοι θα προστεθούν στις στρατιές αυτών που δεν έχουν μεροκάματο. Δύο εκατομμύρια σήμερα οι Ελληνες που ζουν με εισοδήματα φτώχειας και αύριο η μιζέρια θα έχει σίγουρα πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις. Με δυο λόγια: χάριν των ολίγων «κυρίων» του τόπου, οι λαϊκές τάξεις θα οδηγούνται συνεχώς ως «πρόβατα επί σφαγήν» σ' ένα αισχρό θυσιαστήριο. Στο σφαγείο που έχουν στήσει και διευθύνουν από τις Βρυξέλλες οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι ασφαλιστές και άλλοι στυγνοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου.

Εμείς λοιπόν, οι βιοπαλαιστές που έχουμε καταδικαστεί να σηκώνουμε συνεχώς το σταυρό της ανεργίας, της ανέχειας και της απελπισίας, ας συνειδητοποιήσουμε ότι το μαρτύριό μας δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Ατέλειωτος θα είναι ο Γολγοθάς μας και κανένας από τους «Αννες» και τους «Καγιάφες» της πολιτικής, που μας έχουν φέρει σ' αυτή την κατάσταση, δεν πρόκειται να συγκινηθεί από τους θρήνους μας ή τις ικεσίες. Δέσμιοι οι «αρχιερείς» μας των επιλογών και των σχεδιασμών που γίνονται από άλλα κέντρα, θα κωφεύουν και θα αδιαφορούν σε κάθε κραυγή μας για τα δεινά που μας ταλανίζουν. Τους είδατε άλλωστε μέχρι σήμερα «να ιδρώνει το αυτί τους» για τους άνεργους που τους πνίγει η ανέχεια, για τους συνταξιούχους που φυτοζωούν, για τους απόκληρους που ζητούν στέγη στα γιαπιά και τα παγκάκια ή για τους νέους που βρίσκουν κλειστούς δρόμους μπροστά τους και καταλήγουν στα ναρκωτικά και το θάνατο; «Φιλοσοφία» της πολιτικής όσων εναλλάσσονται στην εξουσία είναι δυστυχώς το «όποιος ζήσει κι όποιος πεθάνει». Και ο μόνος τρόπος για να ανατρέψουμε αυτό το κτηνώδες δόγμα τους είναι η συσπείρωση των λαϊκών δυνάμεων και η συνεχής πάλη.

Σε πορεία οδύνης πορευόμαστε εδώ και καιρό, γιατί οι αρχηγοί των ψευδών υποσχέσεων πρόδωσαν σαν Ιούδες επανειλημμένα τις λαϊκές τάξεις. Τον παράδεισο έταξαν και στο Γολγοθά τις οδήγησαν και τις οδηγούν. Και σ' αυτή τη δραματική ανηφόρα κεντίζουν κάθε τόσο τα θύματά τους με κάθε είδους αισχρά μέτρα και τα μαστιγώνουν αλύπητα με βαρείς φόρους και τα λοιδορούν χωρίς αιδώ, όταν ζητούν να σταματήσουν τα δεινά τους. Πότε οι ανήθικοι θύτες αποκαλούν τους πάσχοντες «κουτσαβάκια», πότε «βολεμένους» και πότε «γαϊδάρους». Και όσες φορές οι φουκαράδες γίνονται πιο δυναμικοί στις απαιτήσεις τους, τότε οι εξουσιαστές αντικαθιστούν τους χλευαστικούς χαρακτηρισμούς με γκλομπ και δακρυγόνα και επιστρατεύουν εισαγγελείς και δικαστές για να πτοήσουν τους «ενοχλητικούς». Ως πότε όμως οι εξουσιαστές θα μπορούν να αντιμετωπίζουν το λαό; Οσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότεροι από τους «σταυρωμένους» θα ξεσηκώνονται και κάποια στιγμή θα έρθει η «Ανάσταση» των ταπεινών.