Από τις 150 μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρίες του κόσμου, οι 170 ανήκουν, σε χώρες του Γκρουπ-67. Ανάμεσα στο 1990-2001, εκτιμάται σύμφωνα με αναλύσεις του «Economist», ότι τα κεφάλαια που κατευθύνθηκαν στις ονομαζόμενες αναπτυσσόμενες χώρες με βάση την «καταγωγή» τους είναι: 43% απ' τις ΗΠΑ - 25% απ' την Ιαπωνία - 16% απ' τη Μ. Βρετανία. Σε συνεργασία πάντα με το τραπεζικό σύστημα - η παγκόσμια οργάνωση εμπορίου / το ΔΝΤ μονοπωλούν. Οικονομική κατοχή! Οι καπιταλιστικοί κουρσάροι σε παράταξη για ολοένα μεγαλύτερες ανισότητες. Από αυτό το μεγάλο «γλέντι» των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων - δισεκατομμύρια άνθρωποι, μεγάλες περιοχές του πλανήτη - υπήρξαν θύματα. Οι αποκλεισμένες οικονομικές ζώνες μεγάλωσαν παρά το μύθο των «παραγωγικών επενδύσεων» - των «σταθεροποιητικών προγραμμάτων» - ακόμα κι όταν τα κερδοσκοπικά κεφάλαια «επισκέπτονταν» τη φτωχή περιφέρεια, η διόγκωση της φτώχειας - της ανισότητας / ανεργίας ήταν φανερή. Οι λαοί της ΝΑ Ασίας (Ταϊλάνδη, Ινδονησία, Νότια Κορέα), του Τρίτου κόσμου, της Λατινικής Αμερικής. Βρίσκονται στο μάτι του οικονομικού κυκλώνα.

Οι νέες αποικιακού χαρακτήρα συμφωνίες - σαν ένα άλλο «δόγμα Μονρόε» που επιβάλλονται στις πιο φτωχές χώρες, καταδείχνουν ότι οι λαοί «προετοιμάζονται» για συνθήκες ακραίας εκμετάλλευσης. Είναι ευκαιρία για τους ιμπεριαλιστικούς κύκλους για πολιτικές επιρροές στις περιοχές αυτές. Οι συμφωνίες που αφορούν τις τηλεπικοινωνίες, την πληροφορική, ουδόλως αφορούν τους περισσότερους από 1,2 δισ. ανθρώπους που πίνουν βρώμικο νερό, ή τα 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους που δεν έχουν επαρκείς συνθήκες υγιεινής και τους 40 χιλ. ανθρώπους που πεθαίνουν κάθε μέρα από αρρώστιες που έχουν σχέση με το νερό.

Οι βαρύγδουπες δηλώσεις των ισχυρών στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Διάσκεψης Κορυφής, για «Βιώσιμη» ανάπτυξη στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής είναι υποκριτικές. Ακόμα και τον αέρα, το νερό του Πλανήτη θέλουν να ελέγχουν: Η τρομακτική συγκέντρωση του πλούτου (αντλείται από οποιαδήποτε υπεραξία) είναι μέσα στη λογική της απληστίας τους. Την πληρώνουν οι άνεργοι, οι φτωχοί όταν μιλούν για «επώδυνες διορθώσεις» (υπερκερδών) όταν υπάρχει χρηματιστηριακή κρίση - όταν επιτρέπουν στους οικονομικούς κολοσσούς να εισχωρούν σ' όλες τις αγορές - παίρνοντας και τα τελευταία ψιχία ανάσας - απαιτώντας παραχωρήσεις απ' τις χώρες που είναι ή βρίσκονται σε κατάρρευση.

Οι μεγάλες ανισορροπίες που προέρχονται απ' τις αειφόρες καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις, όπως αναφέρουν οι αστοί οικονομολόγοι καθηγητές τύπου Φρίντζαμν σε αρθογραφίες σε αμερικανικά έντυπα, φανερώνουν ότι ο Πλανήτης βράζει απ' τις οικονομικές συνταγές της «παγκοσμιοποίησης», της «απελευθέρωσης των αγορών», δηλαδή της ασυδοσίας των κινήσεων του κεφαλαίου. Φανερώνουν πόσο δοκιμάζεται ο νεοφιλελευθερισμός, η καπιταλιστική μονοκρατορία. Η «σύνεση» του κεφαλαίου ούτως ή άλλως δε βρίσκεται στις κορυφές της διεθνούς οικονομικής πυραμίδας. Επιβάλλεται με την πάλη. Την αντίσταση στην επίθεση του εκμεταλλευτικού συστήματος.