Οι συνειδητοποιημένοι ταξικά και πολιτικά ψηφοφόροι των λαϊκών στρωμάτων χρησιμοποίησαν θετικά την ψήφο τους και έδωσαν νέες προοπτικές στη λαϊκή πάλη κατά του δικομματισμού και των δεινών που αυτός κουβαλάει. Υπήρξαν όμως και πολλοί ψηφοφόροι από τις ασθενείς οικονομικά τάξεις που εγκλωβίστηκαν και σε αυτές τις εκλογές και χάρισαν δυστυχώς την ψήφο τους στους εκπροσώπους εκείνων ακριβώς των κομμάτων που τους εκμεταλλεύονται και τους λεηλατούν καθημερινά. Το φαινόμενο βέβαια δεν είναι καινοφανές. Τέτοια λάθη έχουν διαπραχθεί άπειρες φορές στο παρελθόν. Ωστόσο, θα περίμενε κανείς ότι η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, που σαρώνει με ιδιαίτερη σφοδρότητα τον τελευταίο καιρό τις χαμηλόμισθες τάξεις, θα είχε συνετίσει πολλούς από τους παθόντες και δε θα διέπρατταν τα λάθη του παρελθόντος. Οι εκλογές της Κυριακής, δηλαδή, ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να εκφραστεί η λαϊκή αγανάκτηση που αδιαμφισβήτητα είναι ισχυρή και πλατιά. Ηταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να καταδικαστεί η άκρως αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και κατ' επέκταση ο δικομματισμός από πολύ μεγαλύτερες μάζες. Βέβαια, αυτή η οργή εκφράστηκε στο εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά εν μέρει. Δεν είχε το εύρος που εκ των πραγμάτων θα έπρεπε να έχει. Οι λαϊκές τάξεις δεν τράβηξαν δυναμικά μπροστά. Εκαναν μόνον ένα βήμα, δείχνοντας ότι υπάρχει πολύς και δύσκολος δρόμος ακόμη μέχρι να απεγκλωβιστούν και να αρχίσουν να δρουν οι μεγάλες δυνάμεις του λαϊκού κινήματος.

Ο δρόμος είναι πράγματι μακρύς και δύσκολος αλλά τελικά θα διανυθεί. Από σήμερα κιόλας κάποιοι από τους εγκλωβισθέντες την Κυριακή ψηφοφόρους θα αρχίσουν να κατανοούν το λάθος τους. Και αύριο θα αρχίσουν να αντιλαμβάνονται και άλλοι ότι δίνοντας την ψήφο τους πάλι στο δικομματισμό και οποιαδήποτε «ουρά» του στράφηκαν για άλλη μια φορά κατά του εαυτού τους. Θα αναγκαστούν να δουν το σφάλμα τους από τη νέα επίθεση που θα κάνει ο νεοφιλελευθερισμός εναντίον τους. Θα αναγκαστούν να συνειδητοποιήσουν ότι έβαλαν πάλι το κεφάλι τους στην καρμανιόλα, όταν θα δουν την ανεργία να φουντώνει κι άλλο, την ακρίβεια να καλπάζει, το εισόδημά τους να συρρικνώνεται περισσότερο, τη ζωή τους να υποβαθμίζεται συνεχώς και το μέλλον τους να γίνεται όλο και πιο δυσοίωνο, πιο σκοτεινό. Μέσα από τα νέα δεινά, δηλαδή, που θα αντιμετωπίσουν πολύ σύντομα οι εργάτες, οι χαμηλόμισθοι, οι αγρότες, οι συνταξιούχοι, θα ανοίξουν τα μάτια τους και θα δουν ότι σ' αυτό το ταξικό και εκμεταλλευτικό σύστημα χαΐρι και προκοπή δεν πρόκειται να δούνε ποτέ. Μονίμως οι είλωτες των αφεντάδων θα είναι γιατί ο καπιταλισμός δεν πρόκειται να εξανθρωπιστεί ποτέ, δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο. Αντίθετα, θα γίνεται όλο και πιο σκληρός και θα συντρίβει όλο και με μεγαλύτερη μανία τη ζωή και τα όνειρα των φτωχών.

Η προχτεσινή εκλογική αναμέτρηση ήταν - είπαμε - μια ευκαιρία να εκφραστεί εντονότερα και πλατύτερα η λαϊκή αγανάκτηση. Αλλά, έστω κι αν δεν έγινε ό,τι έπρεπε, υπάρχουν θετικά συμπεράσματα από αυτές τις εκλογές. Είναι θετικό και ελπιδοφόρο ότι αναπτύσσεται ήδη ένα ρεύμα πολιτών που συνειδητοποιούν σε ποια τάξη ανήκουν και κατανοούν ότι χρειάζονται σκληροί αγώνες για να πάψουν να είναι οι δούλοι του συστήματος. Και επειδή, όπως προαναφέραμε, με το πέρασμα του χρόνου θα διευρύνεται η συνειδητοποίηση των λαϊκών στρωμάτων, αυτό το ρεύμα όλο θα μεγαλώνει και όλο θα γεννά καινούριες ελπίδες ότι ο λαός θα γίνει ο πρωταγωνιστής κάποια στιγμή σ' αυτόν τον τόπο. Υπομονή, λοιπόν, αγώνες και αισιοδοξία.