Το 'χω ξαναγράψει, αλλά δεν έχει προσεχτεί όσο θα έπρεπε. Οι εκλογές στους «καποδιστριακούς» δήμους είναι ένα ανήθικο και, εν πολλοίς, επικίνδυνο «αλισβερίσι». Η ψήφος πουλιέται κι αγοράζεται. Αλλού ακριβά κι άλλοτε στη φτήνια. Οι συνειδήσεις εξαγοράζονται. Με χρήμα και ρουσφέτια. Οι διαδικασίες εξευτελίζονται. Με «σημαδεμένα» ψηφοδέλτια, ιδιαίτερα τώρα, που η συγκρότηση των εκλογικών τμημάτων με βάση την αλφαβητική σειρά διευκολύνει τον «έλεγχο» της ψήφου σ' ένα χωριό όπου όλοι γνωρίζονται. Ο τρόπος που γίνονται αυτές οι εκλογές αναδεικνύει το μέγεθος της κρίσης - ηθικής και πολιτικής - που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία, καθώς η πώληση, «αντί πινακίου φακής», της ψήφου αποτελεί το έσχατο σημείο διαπλοκής και διαφθοράς.

Στα χωριά όλοι, πλέον, γνωρίζουν ότι για να «κατέβει» κάποιος υποψήφιος δήμαρχος πρέπει να έχει, ή να βρει για να ξοδέψει πολλά χρήματα. Πάνω από 20.000.000 δραχμές. Εκτός από τα έξοδα που απαιτούνται για τη διαφήμιση - αφίσες, καταχωρήσεις στον τοπικό Τύπο, ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά «σποτ» - για τις μετακινήσεις και για τα «παραδοσιακά κεράσματα» στα καφενεία, ο υποψήφιος θα πρέπει να διαθέσει πολλά χρήματα και για την απευθείας εξαγορά ψήφων. Σε αρκετές περιπτώσεις χρειάζεται να πληρωθεί κάποιος για τη συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο ενός συνδυασμού, ή για τη μη συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο του αντιπάλου. Πληρώνονται «αρχηγοί» πολυμελών οικογενειών, ή προερχόμενοι από μεγάλο σόι, που διατείνονται ότι μπορούν να «στρέψουν» πολλές ψήφους προς την κάλπη που αυτοί θέλουν. Γίνονται και ενέργειες για αγορά ψήφων «στη λιανική», που τιμώνται από μερικές δεκάδες, μέχρι μερικές εκατοντάδες ευρώ ο καθένας.

Το κόστος της εκλογής είναι μεγάλο κι εκείνος που θα «κατέβει» για δήμαρχος θα πρέπει να «τα 'χει», ή να μπορεί να «τα βρει». Οσοι δεν ανταποκρίνονται σ' αυτό το «δεδομένο», πάρα πολύ δύσκολα θα κερδίσουν τις εκλογές και πολλοί λίγοι θα «εκτεθούν» για «την ψυχή του πατέρα τους». Ομως, παρά το γεγονός ότι η υποψηφιότητα είναι πολυέξοδη, βλέπουμε πλήθος υποψηφίων δημάρχων στους «καποδιστριακούς» δήμους. Η εξήγηση είναι απλή: Υπάρχουν πολλοί που θέλουν να «τα κονομήσουν» από το «δημαρχιλίκι», που, τη σήμερον, είναι κερδοφόρο. Και δεν εννοούμε μόνο σε δόξα, αλλά και σε χρήμα. Είναι γνωστό ότι «η μίζα πάει σύννεφο» σε έργα που κατασκευάζονται με ευθύνη του δήμου, ενώ υπάρχουν κι άλλα «τυχερά» - από ρουσφέτια και τα συναφή - που «τσεπώνουν» όσοι δήμαρχοι δεν έχουν ηθικό ή πολιτικό ενδοιασμό να χρησιμοποιήσουν το αξίωμα που τους έδωσε ο λαός, για να γεμίσουν την τσέπη τους.

Βεβαίως, υπάρχουν κι εκείνοι που θέτουν υποψηφιότητα για να δώσουν κι όχι να πάρουν, όπως υπάρχουν δήμαρχοι που εργάζονται για το γενικό καλό των δημοτών τους κι όχι για το ατομικό συμφέρον τους. Και, ίσως, αυτό να είναι ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των υποψηφίων των αγωνιστικών ψηφοδελτίων που στήριξε το ΚΚΕ. Δυστυχώς, όμως, φαίνεται ότι αυτού του είδους οι διαφορετικότητες δεν εκτιμώνται και πάρα πολύ στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται από την άμβλυνση των ανθρώπινων αντιστάσεων στον Μαμμωνά...