Ενα διαρκές αμάρτημα χρόνων και χρόνων συνεχίζεται ασταμάτητα και θα συνεχίζεται σαν μια διαστροφική εξάρτηση και ρουτίνα... Από πού ν' αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Προχειρότητα, πασπαλίσματα, τσαπατσουλιά, μπαλώματα, αδιαφορία, μίζα, τσαμπουκάς και μαγκιά, η δουλιά να γίνει κι όπως γίνει. Το μάτι να παίζει καθησυχαστικά, να σε ξεγελάσει. Πολυξερωσύνη, στήσιμο, δούλεμα και μικροαπατεωνιά. Νοοτροπία και το κερασάκι στην τούρτα, η αυτού μεγαλειότης το κέρδος, το βρώμικο κέρδος, το εύκολο.

Ανυπαρξία υποδομών, προγράμματος και οργάνωσης. Η αδυναμία υλοποίησής τους. Αστοχία μελετητών. Δεν υπάρχει πίστη. Δεν υπάρχει μεράκι στη δουλιά. Αναρχη δόμηση, μπαζωμένα ρέματα και καμένα δάση ζητούν την εκδίκησή τους και συνήθως την παίρνουν από τα πιο φτωχά, από τα πιο αδικημένα κι αδύνατα στρώματα. Από τους μη έχοντες και κατέχοντες!

Εχουμε και λέμε λοιπόν... κατολισθήσεις και καθιζήσεις στη Μαλακάσα, στην Εθνική οδό Κορίνθου - Τρίπολης - Καλαμάτας. Στην Εθνική οδό Πρεβέζης - Ηγουμενίτσας, στην Εγνατία. Πρώτη γέφυρα στην Αττική οδό. Τρύπα του μετρό στο Χαλάνδρι. Ο Κηφισός. Τα οδικά δίκτυα πολλών πόλεων, νομών και νησιών είναι κατεστραμμένα. Καλλιέργειες έχουν αχρηστευτεί, ποτάμια έχουν πλημμυρίσει, σπίτια, υποστατικά και καταστήματα χάθηκαν κάτω από όγκους χωμάτων. Χωριά αποκλεισμένα και εγκαταλειμμένα! Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Θεσσαλία, Ηπειρος, Εύβοια, Κυκλαδονήσια, Χίος, Ηλεία, Αρκαδία - ουκ έστιν αριθμός. Ανοιχτές πληγές που αιμορραγούν περιμένοντας βοήθεια. Και να μην αναφερθούμε στις παγίδες θανάτου στους κακότεχνους δρόμους της Αθήνας, των συνοικιών και των άλλων πόλεων, με τις λακκούβες και τα εξογκώματα. Μια χώρα κυριολεχτικά βομβαρδισμένη και κατεδαφισμένη.

Μια εμποροπανήγυρη, όπως λένε οι ίδιοι, ένα κόμμα αυτιστικό, με πολιτική ανορεξία; Με εσωστρέφεια και αντιπαλότητα με μπηχτές και συντροφικά μαχαιρώματα; Και για το κοινό συμφέρον; Ναι σε όλα; Διατυμπανίζοντας την αλλαγή, τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα περί σοσιαλισμού για να καταλήξει σε φιάσκο με ένα αμερικάνικο ευχαριστώ; Οχι, σκέφτομαι!