Εκεί στη νοτιοανατολική άκρη της γηραιάς ηπείρου της Ευρώπης, υπάρχει μια φτωχή και αξιοθρήνητη επαρχία. Την επαρχία αυτή κάποιοι αποκαλούν Γκρις ή Γκρεκ και μόνο πίσω από τις φόρμες κάποιων αθλητών της διακρίνεις τη λέξη HELLAS. Η μικρή αυτή επαρχία της Ευρώπης δεν έχει τίποτα δικό της. Ούτε ιστορία, ούτε παράδοση, ούτε πολιτισμό. Μόνο φως, πολύ φως. Πολύ γαλάζιο, πολλή ασπρίλα, πολλή πέτρα, πολλά μνημεία, πολλά ξωκλήσια. Αυτή η μικρή επαρχία δεν έχει καν δική της γλώσσα. Δανεική παίρνει. Δε γνώρισε ποτέ, ας πούμε, έναν Ομηρο, έναν Αισχύλο, ένα Σοφοκλή, έναν Ευριπίδη, έναν Αριστοφάνη. Κι ούτε είχε ακούσει ποτέ για κάποιους μεγάλους φιλοσόφους, όπως Αριστοτέλης, Σωκράτης, Πλάτωνας κ.ά. Ετσι επικοινωνούσαν μεταξύ τους μόνο με κραυγές, ταμπούρλα και νοήματα.

Με τα χρόνια που πέρασαν δεν κατάφεραν να την εκσυγχρονίσουν, να την κάνουν φτωχή μεν, αλλά μοντέρνα επαρχία δε. Ετσι δεν άκουσαν ποτέ να γίνεται λόγος για δυο μεγάλους Νομπελίστες, τον Σεφέρη και τον Ελύτη, για μεγάλους ποιητές και πεζογράφους όπως π.χ. ο Ρίτσος, ο Σικελιανός, ο Παλαμάς, ο Βάρναλης, ο Καβάφης, ο Παπαδιαμάντης, ο Καζαντζάκης κι άλλους πολλούς. Κι από μουσική; Απολύτως τίποτα! Φτώχεια και κακομοιριά. Ποιος να τους μιλήσει για Δημοτικό Τραγούδι και Ποίηση;.. Το κλαρίνο, το σαντούρι, το ζουρνά δεν τα άκουσαν ποτέ. Ποτέ δεν αντήχησαν στα διάσελα και τις βουνοκορφές των ηρώων. Ούτε και για τα νεότερα είχαν ακούσει τίποτα. Δεν είχαν ξενυχτήσει με μαντολίνα και δε χόρεψαν χασάπικο με μπουζούκια και μπαγλαμάδες. Δεν είχαν ιδέα για Χατζηδάκη, για Θεοδωράκη, για Τσιτσάνη.

Κι επειδή η μικρή και φτωχή αυτή επαρχία δεν είχε τίποτα από αυτά, αποφάσισαν μερικοί σαν ζήτουλες να την κάνουν κοσμοπολίτισσα. Να τη φτιασιδώσουν, να την εκμοντερνίσουν, να την κάνουνε μαϊμού, για να μπει στα μεγάλα ευρωπαϊκά σαλόνια, να μπει στη Γιουροβίζιον.

Κι ας υποθέσουμε ότι ένα απ' αυτά τα σαχλοτράγουδα άρεσε και είχε κάποια διάκριση (αν και μέχρι τώρα τα περισσότερα πήγαν στον πάτο) τι θα γινότανε; Ποιο θα ήταν το κέρδος για το ελληνικό τραγούδι; Ποιο θα ήταν το κέρδος για την ελληνική μουσική; Ποια φήμη που μας έλειπε θα αποχτούσαμε; Κέρδισε ή τραγουδήθηκε ένα τραγούδι σαν όλα τα άλλα; Τίποτα το ξεχωριστό, τίποτα το ιδιαίτερο. Τίποτα που να έχει μυρουδιά και χρώμα ελληνικό... Αλλά τι να πω. Μήπως αυτό είναι το μικρότερο κακό;