Η Θεσσαλονίκη - και όλη η πατρίδα - διαδηλώνει. Η Θεσσαλονίκη, που ξεσηκώνεται. Η Θεσσαλονίκη, που αντιδρά. Η Θεσσαλονίκη, που χαράζει καινούριους δρόμους αντίστασης κι αγώνα.

Η άλλη Θεσσαλονίκη. Κέντρο της Δημοκρατίας και της ανυπόταχτης Ευρώπης. Τούτες τις μέρες ζω μ' αυτό το όνειρο.

Τα γηρατειά γίνονται νιοι και δίνουν, όπως πάντα, το παράδειγμα. Ακούραστοι και μπροστάρηδες. Ζωντανοί κι αγέρωχοι, ορθοστατούντες και ορθοβαδίζοντες, βαδίζοντας και τραγουδώντας, τραγουδώντας και πολεμώντας, πολεμώντας και διδάσκοντας. Δαφνοστεφανωμένοι κι ανίκητοι. Και πίσω οι Νεολαίοι ακολουθούν, πατώντας σ' αιματοβαμμένα χνάρια πάνω από θρύλους και παραδόσεις μιας ιστορίας ηρωικής.

Ενα τετραήμερο, αυτό της Λαϊκής Αντισυνόδου, που οργανώνουν η «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003», το ΠΑΜΕ, η ΕΔΥΕΕ, η ΚΝΕ και πάρα πολλοί άλλοι φορείς, γεμάτο χρώματα και τραγούδια, γεμάτο νιάτα, ζωντάνια κι ομορφιά. Γεμάτο από την πίστη και την απόφαση του Εργαζόμενου Λαού, να δυναμώσει την πάλη και τις δυνάμεις του, ενάντια στη βρώμικη αντιλαϊκή πολιτική των ευρωιμπεριαλιστών, που καταργεί χρόνιες κατακτήσεις κερδισμένες με Αγώνα και Αίμα και τσακίζει με νέα μέτρα το δικαίωμα στη δουλειά, τη μόρφωση και τη ζωή.

Πλάι στα νιάτα, πλάι στους ασπρομάλληδες Νέστορες, πλάι στο κύμα των εργαζομένων και ανέργων, που διαρκώς αυγαταίνει, στέκονται και οι καλλιτέχνες. Με την ευρηματικότητά τους και τη ζωντάνια της τέχνης τους, θέλουν ν' αναδείξουν τα λαϊκά πολιτιστικά χαρακτηριστικά της χώρας μας και την αναγκαιότητα της πολιτιστικής κληρονομιάς και επικοινωνίας των Λαών, μέσα από το έργο τέχνης, την πολυχρωμία και τη διαφορετικότητα, παράλληλα με τα προβλήματα και τ' αδιέξοδα, μαζί σ' έναν αγώνα κοινό και ενωμένο.

Κάθε τιμή και κάθε περηφάνια σε σένα, τίμιε, αγνέ και αμόλυντε Διαδηλωτή. Κι ας είναι έτοιμα τα κυβερνητικά επιτελεία να σου κολλήσουν τη στάμπα του Τρομοκράτη...!

Ολες οι καρδιές των εργαζομένων χτυπούν στους παλμούς της Θεσσαλονίκης.