Τριάντα οκτώ χρόνια έκλεισαν από τη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα. Εκείνη την Τετάρτη, 21 Ιούλη του 1965, λίγες μέρες μετά το βασιλικό πραξικόπημα, άρχιζε η μεγάλη διαδήλωση του λαού, της δημοκρατικής νεολαίας της Αθήνας απ' τα Προπύλαια. Η αστυνομία χτυπάει τους διαδηλωτές στην οδό Σταδίου. Στη γωνία της οδού Χρήστου Λαδά, πέφτει νεκρός ο Σωτήρης Πέτρουλας. Ηταν 23 χρόνων, φοιτητής της Ανωτάτης Εμπορικής. Από νωρίς μπήκε στους αγώνες, με όνειρο την πλατύτερη δημοκρατία. Η οικογένειά του καταγόταν από τη Μάνη. Την είχαν αποδεκατίσει οι Χίτες μετά το αντάρτικο. Από το 1946 ζει στην Αθήνα, όταν η οικογένειά του, εν μέσω διωγμών, αναγκάστηκε να μεταναστεύσει. Οργανώθηκε στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, της οποίας ήταν μέλος. Τα πανανθρώπινα οράματα της δημοκρατίας, του σοσιαλισμού φλόγιζαν τη ζωή του.

Απ' την άνανδρη δολοφονία του από τις δυνάμεις του παρακράτους της Αστυνομίας, το όνομα του Σωτήρη Πέτρουλα εξακολουθεί να θυμίζει κοινωνικούς - πολιτικούς αγώνες. Οι αγώνες, η θυσία του οδηγούν, φωτίζουν το σήμερα: Το Αντιιμπεριαλιστικό - Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο. Η πάλη κατά της ντόπιας εξάρτησης, της άρχουσας τάξης, εμπνέεται απ' τους αγώνες του. Γι' αυτά τα ιδανικά πάλεψε ο Σωτήρης Πέτρουλας, δίπλα σε χιλιάδες διαδηλωτές. Είναι ιστορικά επίκαιρα, όσο ποτέ. Σήμερα που η άρχουσα αστική τάξη είναι σφιχταγκαλιασμένη με το άρμα των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών, της καπιταλιστικής Ευρώπης, του ΝΑΤΟ, κατακρημνίζοντας όλα τα εργασιακά δικαιώματα, ξεριζώνοντας όλες τις ιστορικές κατακτήσεις, το «αντισταθείτε» του Πέτρουλα εμπνέει.

Οπως τότε, έτσι και τώρα, αμφισβητούνται βασικά δημοκρατικά δικαιώματα, περνώντας τις κατακτήσεις, μέσα απ' την πιο βάρβαρη πολιτική, πολιτιστική καθίζηση των τελευταίων χρόνων. Με τα νούμερα της φτώχειας να ευημερούν, την τρομοκρατία παντός τύπου κατά της εργατικής τάξης να σχεδιάζεται διαρκώς από την πολιτική του συστήματος: Αντεργατικά νομοσχέδια, το χτύπημα των εργασιακών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων κτλ. Είναι η ίδια αστική τάξη από τότε, που με όπλο τον αντικομμουνισμό έστελνε τα πιο λαμπρά παιδιά της στον «Παρθενώνα της Μακρονήσου». Ματοκυλούσε το λαό, που διεκδικούσε έναν κόσμο της Ειρήνης, της Δικαιοσύνης, απαλλαγμένο απ' τη διευρυνόμενη καπιταλιστική βαρβαρότητα. Γι' αυτές τις ιδέες πάλεψε ο Πέτρουλας. Τον πήρε η «ελευθερία» μαζί της. Σ' αυτά τα ιστορικά αναχώματα, προετοιμάζουν νέους αγώνες όσοι διατηρούν την ιστορική μνήμη της θυσίας του. Υπάρχει μνήμη ακόμη! Είναι η μεγάλη δύναμη, που κρύβουν οι νέοι μαζικοί αγώνες. Προετοιμάζονται, ως απάντηση στην καπιταλιστική λαίλαπα, στα «φιλελεύθερα» δόγματα, που επιστρατεύονται απ' τις «αταξικές θεωρήσεις» του «Big Brother», απ' το παμπάλαιο οπλοστάσιο της σοσιαλδημοκρατίας, για «εναλλακτικά συστήματα», «δημιουργικούς τρόπους» εξωραϊσμού του συστήματος της αδικίας. Αυτή η πολιτική καταρρέει, απ' την ταξική πάλη. Αυτή ήταν και η πολιτική θεώρηση του Σωτήρη Πέτρουλα. Αποτελεί κομμάτι ζωντανό της ιστορίας των εργατικών αγώνων: «Είδα περιστέρια, ουρανούς γαλανούς, γιορτής νυχτέρια...» (Γ. Παναγουλόπουλος).