Πριν από λίγες μέρες, εφτά στελέχη του ΠΑΜΕ καταδικάζονταν σε 5μηνη φυλάκιση. Το «έγκλημα» καθόλα προβλεπόμενο από τον Ποινικό Κώδικα της πολυδιαφημισμένης «δημοκρατίας». Μέρες κινητοποιήσεων, με τους εργαζόμενους να αντιπαλεύουν στο δρόμο το αντιασφαλιστικό τερατούργημα. Το αίτημα, όπως και το σκεπτικό, απλό. «Δίνεις στον εργοδότη μου το δικαίωμα να μου πίνει το αίμα, να με ξεζουμίζει, απλήρωτο ή κακοπληρωμένο, μια ζωή. Τώρα θα του χαρίσεις και τη σύνταξή μου; Ε όχι, ρε κερατά!». Εκατοντάδες χιλιάδες ύποπτοι εγκληματίες, εφτά από αυτούς - καθόλου τυχαία οι συγκεκριμένοι - στο σκαμνί, «ένοχος ο κατηγορούμενος» και τα λοιπά και τα λοιπά.

Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού μέσα και έξω από τα σύνορα, με κοινό στόχο το χτύπημα κάθε αντίστασης, για να δοθεί μια ανάσα στο αδιέξοδο, που από μόνο του το σύστημα γεννάει. Κοινή, όμως, και η λαϊκή απάντηση. Σε πείσμα εκείνων που προσπαθούσαν να πείσουν πως άλλο το Ασφαλιστικό, άλλο ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ και αλλού. Αλλο ΗΠΑ, άλλο Γαλλογερμανία.

Το βέβαιο είναι πως ο λαός δε θα αργήσει να στήσει το δικό του δικαστήριο. Τα εγκλήματά τους, άλλωστε, έχουν ήδη κάνει τη δικογραφία τόμο ασήκωτο. Και μπροστά στις εκλογές, είναι μια καλή ευκαιρία να τους κολλήσει το κατηγορητήριο στην πόρτα, να τους φέρει ένα βήμα πιο κοντά στο σκαμνί. Με ψήφο αντίστασης στο ΚΚΕ να στείλει στη γωνία πράσινους, μπλε και ροζ «δημοκράτες», να τους θυμίσει πως μόνη δημοκρατία είναι αυτή που έχει στην καρδιά της το δικό του δίκιο.