Ο δήμαρχος Λάρισας, Κ. Τζανακούλης, είναι ένας σοβαρός και πολιτισμένος άνθρωπος. Δεν είναι κανένας «χαζοχαρούμενος» που γλεντοκοπάει, κάθε βράδυ, στα μπουζούκια. Τότε, γιατί ο Δήμος Λαρισαίων, του οποίου και ηγείται τα τελευταία 5 χρόνια, μεταλλάσσεται από «κυψέλη» πολιτιστικής δημιουργίας, σε «προαγωγό» της υποκουλτούρας; Γιατί μια πόλη, η οποία, άλλοτε, προκαλούσε το ενδιαφέρον σημαντικών ανθρώπων του Πνεύματος και της Τέχνης, τώρα προσελκύει τα κάθε λογής «παράσιτα», που ζουν στο «σώμα» του ελληνικού νεοπλουτισμού; Γιατί από τις πρωτότυπες ιδέες και τις καινοτόμες πράξεις, ο δήμος υποτάσσεται στη λογική του «βαρβαρισμού» και περνάει στην υπηρεσία του «κιτς»; Γιατί η πολιτιστική υποδομή της πόλης, που χτίστηκε επί δημαρχίας του αείμνηστου Αριστείδη Λαμπρούλη, αφήνεται να καταρρεύσει, αν δεν υποσκάπτεται κιόλας;

Ιδού «δείγματα γραφής» που δείχνουν ότι η Λάρισα ξεφεύγει από το δρόμο της πολιτιστικής αναγέννησης και βαδίζει σε επικίνδυνους ατραπούς. Το περίφημο «Θεσσαλικό Θέατρο», από σχολείο διαμόρφωσης ηθοποιών του ήθους, πάει να μετεξελιχτεί σε καταφύγιο διαττόντων αστέρων της τηλεόρασης κι από εργαλείο μεταφοράς των μηνυμάτων της ελληνικής και της παγκόσμιας θεατρικής δημιουργίας στους απλούς ανθρώπους, σε σκηνή προβολής φτηνών θεαμάτων και «πασαρέλα» νεόπλουτων. Ο «ιερός χώρος» της τεράστιας καλλιτεχνικής και παιδαγωγικής σπουδαιότητας Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας - Μουσείο Γ. Ι. Κατσίγρα προσφέρεται για «τσάι κυριών» της «υψηλής κοινωνίας». Στη δημοσιότητα φτάνουν σκέψεις της Δημοτικής Αρχής για κατάργηση του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου.

Ενας φαμφαρόνικος κοσμοπολιτισμός, σε συνδυασμό με τον επαρχιώτικο μιμητισμό, οι εκδηλώσεις που διοργανώνει ο δήμος. Προσκαλεσμένοι σ' αυτές από αοιδοί νυκτός τύπου Λε - Πα και πρωταγωνιστές των «ριάλιτι», σαν τον Σωκράτη του «Φέιμ Στόρι», μέχρι τις «ιέρειες» του πρωινού τηλεκουτσομπολιού, όπως η Μενεγάκη και η Κορομηλά. Η πόλη, τώρα στις γιορτές, ντυμένη σαν τη μαντάμ Σουσού. Στην κεντρική πλατεία το «αβραμοπουλικό» δέντρο με τα λαμπιόνια κι από κάτω το «μικρό παζάρι». Φωτισμένοι λοστοί, μπηγμένοι στις άκρες των δρόμων και στην πρόσοψη του δημαρχείου φωτάκια γαντζωμένα σαν κισσός στο τοίχο. Στο κέντρο της, μια τεράστια τρύπα περιφραγμένη με τσίγκους, για να κρύβεται η καταστροφή που προκαλεί στον αρχαιολογικό πλούτο η κατασκευή του υπόγειου πάρκινγκ.

Αλλά, ας επανέλθουμε στο αρχικό ερώτημα: Γιατί ένας πολιτισμένος άνθρωπος είναι ένας «απολίτιστος» δήμαρχος; Επειδή η ιδεολογική και πολιτική αντίληψή του για τη διαχείριση της τοπικής εξουσίας, δεν του επιτρέπει ν' αφήσει το δήμο να έχει άλλου είδους σχέση με τον πολιτισμό. Ο νυν δήμαρχος Λάρισας, που πρόσκειται στη ΝΔ - όπως και ο προκάτοχός του που ανήκε στο ΠΑΣΟΚ - ως πιστός στην ιδέα της «ελεύθερης αγοράς», θεωρεί τον πολιτισμό «εμπορικό προϊόν», η αξία του οποίου δεν εξαρτάται από την ποιότητά του, αλλά από την προσφορά και τη ζήτηση. «Αυτά ζητάει ο κόσμος», λέει, «αυτά του προσφέρουμε». Τώρα, αν τα προσφερόμενα - που δεν είναι δωρεάν, καθότι για οτιδήποτε παίρνει από το δήμο ο δημότης Λάρισας πληρώνει - αντί να «ξυπνούν» τον κόσμο, τον «κοιμίζουν», τόσο το καλύτερο για τους εκπροσώπους της ποικιλώνυμης και πολυποίκιλης εξουσίας στον τόπο μας...