Πενήντα πέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε που υιοθετήθηκε η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στις 10 Δεκέμβρη του 1948. Μια διακήρυξη, που διαμορφώθηκε απ' τη μεγάλη επιθυμία των λαών για παγκόσμια ειρήνη, μετά από τις πληγές των παγκόσμιων πολέμων. Το «όλα τ' ανθρώπινα για όλους», που ήταν η προμετωπίδα, υπογραμμίζει την οικουμενικότητα, την ατομικότητα και την αλληλεξάρτηση όλων των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ενίσχυε (έστω και στα λόγια!!!) την άποψη ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα - ατομικά, πολιτιστικά, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά - θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη συνολικά και να μη διαχωρίζονται. Γιατί τα ανθρώπινα δικαιώματα ανήκουν στους ανθρώπους - αναφέρονται στους ανθρώπους που κατοικούν στη Γη.

Αλλά οι πρώτες λέξεις του Χάρτη του ΟΗΕ «Εμείς οι λαοί» εξαφανίζονται, όταν μεγαλώνει η «ψαλίδα» μεταξύ φτωχών και πλούσιων. Μεγαλώνουν οι πληγές για εκατομμύρια ανθρώπων, σ' όλο τον κόσμο, καθώς δεν έχουν πρόσβαση σε τροφή, κατάλυμα, ιατρική περίθαλψη, δουλιά, μόρφωση. Ο υπ' αριθμόν ένας τρομοκράτης των λαών: ο ιμπεριαλισμός - καπιταλισμός. Εφιαλτικά είναι τα στοιχεία της αριθμητικής ανισότητας: Οταν 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, με λιγότερο από ένα δολάριο ημερησίως... Οταν 2,8 δισ. ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια... Οταν 970 εκατομμύρια δεν έχουν πρόσβαση σε νερό... Οταν 2,4 δισεκατομμύρια στερούνται υγιεινής διαβίωσης, ενώ 165 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε χρόνων υποσιτίζονται... Οταν 12 εκατομμύρια παιδιά κάτω των τριών πεθαίνουν κάθε χρόνο από αιτίες, που θα μπορούσαν να έχουν γιατρευτεί, αν γινόταν κατανομή του παγκόσμιου πλούτου (μπορεί να θρέψει 12 δισ.)...

Αλλά, σ' αυτόν τον κόσμο της απέραντης αριθμητικής ανισότητας, της προϊστορικής διευρυνόμενης βαρβαρότητας, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, η διακήρυξη, «ένα όραμα του κόσμου, όπως αυτός θα έπρεπε να είναι», του ΟΗΕ, είναι εντελώς φαρισαϊκή. Η παλαιότερη δήλωση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ «ότι θα γίνει πρωταθλητής των ανθρώπινων δικαιωμάτων και θα διασφαλίσει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα θα ενταχθούν πλήρως στη δράση ολόκληρου του συστήματος του ΟΗΕ», τι νόημα μπορεί να έχει, όταν σχεδιάζονται πόλεμοι, απειλές εις βάρος των λαών, που δε συντάσσονται με τη «νέα τάξη» του αίματος (ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ);

Οι δείκτες της ανθρώπινης εξέλιξης, ιστορικά, έχουν θεσμοθετηθεί απ' τις μεγάλες ιστορικές κατακτήσεις, της Γαλλικής Επανάστασης, της Κομμούνας του Παρισιού, της Οχτωβριανής του 1917. Της ταξικής πάλης. Το μέλλον των ανθρώπινων δικαιωμάτων εναπόκειται σε εμάς, που παλεύουμε για τα σοσιαλιστικά οράματα. Ο καπιταλισμός, με όποιες ιστορικές μεταλλάξεις, καταστρέφει, θανατώνει τον άνθρωπο. Ανάμεσα σε κρότους και σε κλαυθμούς «αναπτύσσεται». Αποτελεί, ιστορικά, «ωρολογιακή βόμβα» για τα θεμέλια της ζωής - των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Είναι η άλγεβρα των απέραντων ανισοτήτων... Η «Magna Carta» της ανισότητας: «Οι σκύλοι δάγκωναν τη νύχτα / την ώρα που κυοφορούσε, τ' όνειρό μας. / Ακούστηκαν φωνές βαρβάρων. Εφυγες απ' το κόσμο άυπνη και πεινασμένη. / Μοίρασες τη ζωή σου - αντίδωρο» (Γιάννης Καραβίδας).