Στη «νέα τάξη πραγμάτων», τα «καυτά» ζητήματα λύνονται με τα όπλα γεμάτα. Αλλοτε με την κάννη να βλέπει στο στήθος και άλλοτε στον κρόταφο. Στην πρώτη περίπτωση, λες πως κάνεις πόλεμο και «αντιτρομοκρατική» εκστρατεία, ενώ στη δεύτερη καμώνεσαι πως είσαι διπλωμάτης υψηλού επιπέδου. Η απόσταση που χωρίζει τις δυο μεθόδους «επίλυσης» των ζητημάτων είναι ελάχιστη, σαν την κίνηση του χεριού, όσο που να κατεβάσει το στόχαστρο από τον κρόταφο στο στήθος. Κάπως έτσι, στις 24 του Απρίλη, ο κυρίαρχος κυπριακός λαός θα κληθεί να αποφασίσει στην κάλπη το μέλλον του και επιχειρείται η ολοκληρωτική μετατροπή της Κύπρου σε αμερικανοβρετανικό αεροπλανοφόρο, με ...δόλωμα το λιμάνι του Ανάν.

Οι Αμερικάνοι θεωρούν τους Κύπριους αδιάβαστους και παραπληροφορημένους και βάζουν το πρώτο βόλι στο εξάσφαιρο ρεβόλβερ. Οι Ευρωπαίοι - συγγενείς εξ αίματος πια, μετά την πολυθρύλητη διεύρυνση - δε βλέπουν προβλήματα στο «σχέδιο», μια και αποδημητικά πουλιά η Κύπρος δεν έχει, άρα και οι παρεκκλίσεις από το κοινοτικό Δίκαιο δεν πρόκειται να είναι σοβαρές. Δεύτερο βόλι. Οι Ελλαδίτες σοσιαλδημοκράτες έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να ταξιδέψει το ζήτημα με ασφάλεια από τη Ζυρίχη στη Λουκέρνη και ύστερα από ένα σύντομο αντιπολιτευτικό παροξυσμό επανήλθαν στα συνετά τους και κάλεσαν σε υπερψήφιση του «σχεδίου». Τρίτο βόλι. Η ελληνική κυβέρνηση, «ψύχραιμη» και «νηφάλια», πλέκει το «ΝΑΙ» με τις κλωστές του «ΟΧΙ», που της περίσσεψαν από τη Λουκέρνη πριν από μερικές μέρες. Τέταρτο βόλι. Από κοντά και οι Ελληνες ...αριστεροί του «ρεαλιστικού» και «εφικτού», που ψάχνουν άλλοθι για να κάνουν τον ψίθυρο φωνή και να στέρξουν στην υπερψήφιση. Πέμπτο βόλι. Ο «αμερόληπτος» ΟΗΕ διαλαλεί διά του γραμματέα του την «τελευταία ευκαιρία», σαν να λέει πως οι καλές προθέσεις τέλειωσαν και από αύριο όποιον πάρει ο χάρος. Εκτο και τελευταίο βόλι.

Ερχεται και η υφέρπουσα απειλή από την παγκόσμια συνομοταξία των ισχυρών «διπλωματών» να θυμίσει πως μια υπογραφή φτάνει για να αναγνωριστεί το ψευδοκράτος, αν η κάλπη βγάλει «ΟΧΙ» και, έτσι, οπλισμένο πια και με τον κόκορα τραβηγμένο, το ρεβόλβερ βρίσκει τη θέση του στον κρόταφο του κυρίαρχου κυπριακού λαού. Και οι κάλπες βρίσκουν τη δική τους θέση στο παγκόσμιο παζάρεμα των λαϊκών δικαιωμάτων, αφού, μέσα σε μια νύχτα, το δίλημμα μετατρέπεται, προπαγανδιστικά, από «καλό» ή «κακό» το «σχέδιο», σε «εκούσια» ή «ερήμην» η διχοτόμηση. Ομορφες δουλιές, δημοκρατικές και πάνω απ' όλα αναίμακτες, στα πλαίσια πάντα της ...καλώς εννοούμενης σκληρής διπλωματίας.

Το κουβάρι των ανακατατάξεων στη νοτιοανατολική μας γειτονιά έχει στην άκρη του την Κύπρο, είναι όμως μακρύ όταν ξετυλιχτεί ολόκληρο. Κι αν η απάντηση των Κυπρίων έχει τη δική της αυτοτελή σημασία, στη χώρα μας τα «ΝΑΙ» κάθε άλλο παρά σαν αθώα μπορούν να χαρακτηριστούν. Γιατί αυτοί που βάζουν το χεράκι τους, για να οπλίσουν σήμερα το ρεβόλβερ της «διπλωματίας», αύριο πειθήνια θα δεχτούν να το κρατήσουν οπλισμένο και στο δικό μας κρόταφο.