Με όσα σκανδαλώδη φαίνεται να διαδραματίστηκαν στον Αλμυρό Μαγνησίας - και τα περισσότερα που θρυλούνται - δεν έχω καμιά διάθεση ν' ασχοληθώ. Το μόνο που θα ήθελα να σημειώσω είναι ότι, όπως το μέγα πρόβλημα της ανεργίας των γυναικών δεν μπορεί, (και δεν πρέπει), να λυθεί στο κρεβάτι του κάθε πορνόγερου της οιασδήποτε εξουσίας, έτσι και το ζήτημα της γυναικείας αξιοπρέπειας δεν μπορεί, (και δεν πρέπει), να «προβάλλεται» στο φακό της κάμερας του οιουδήποτε σκανδαλοκυνηγού της πορνοτηλεόρασης. Μ' αφορμή το «σκάνδαλο» του Αλμυρού, θα έπρεπε, ίσως, να επισημανθεί ότι το 80% και πλέον των ανέργων γυναικών αναζητούν εργασία μέσω γνωστών και φίλων, καθώς είναι δύσκολο να τη βρουν απευθυνόμενες στον ΟΑΕΔ. Αυτός ο τρόπος αναζήτησης, φέρνει πολλές άνεργες στην «ποδιά» των ανθρώπων της πολυποίκιλης εξουσίας, ανοίγοντας την όρεξη κάποιων για αισχρές απαιτήσεις και άνανδρους εκβιασμούς.

Πέρα, όμως, από το «σκάνδαλο» του Αλμυρού, θα ήθελα να επισημάνω ότι, τα τελευταία χρόνια, παρατηρούμε μια συνεχή και ταχεία πτώση του κύρους των «αρχόντων» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο δήμαρχος που, παλιότερα, ήταν πρόσωπο αξιοσέβαστο κι αγαπητό, μετατρέπεται σε εξουσιαστή που δεν αξίζει της εμπιστοσύνης και της τιμής του λαού. Ο άλλοτε λαϊκός ηγέτης, που ήταν κοντινός, φιλικός και προσπελάσιμος για τον απλό πολίτη, έχει εξελιχθεί σ' ένα απόμακρο, ψυχρό κι αδιαπέραστο τοπικό διαχειριστή της εξουσίας. Ετσι, εδώ και καιρό, δεν ακούγεται συχνά η παραίνεση «τα παράπονά σου στο δήμαρχο», αφού όλοι γνωρίζουν ότι ο «τοπικός άρχων» δε «σηκώνει παράπονα» κι από «αποκούμπι» του πολίτη, έχει γίνει «εχθρός του λαού».

Αυτή η «μετάλλαξη» - η οποία, βεβαίως, δεν αφορά το σύνολο των δημάρχων, αλλά θα πρέπει να παραδεχτούμε πως, τα τελευταία χρόνια, έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις - δεν οφείλεται τόσο σε ζητήματα ηθικής τάξης, όσο σε προβλήματα πολιτικής ανηθικότητας. Οι «τοπικοί άρχοντες» έχουν μειωμένο κύρος, όχι μόνο γιατί κάποιοι απ' αυτούς εκδηλώνουν σεξουαλικά και άλλα απωθημένα, ή άλλοι «βάζουν χέρι» στο ταμείο, αλλά, κυρίως, επειδή παραμελούν, παντελώς και προκλητικά, τις πραγματικές ανάγκες του λαού της περιοχής τους και λειτουργούν σαν «πιόνια» των εκάστοτε κυβερνητικών εξουσιών, μετατρέποντας τους δήμους σε «ιμάντες» μεταφοράς και περάσματος των σκληρών αντιλαϊκών πολιτικών.

Με τα νέα «δεδομένα», λοιπόν, που διαμορφώνονται και ισχύουν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, να μην παραξενεύεται κανείς βλέποντας ν' αυξάνονται τα κάθε λογής «σκάνδαλα». Διότι, όταν ένας δήμαρχος «γράφει στα παλιά του τα παπούτσια» τους συμπολίτες του, που τον εξέλεξαν, για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού κι όχι να υπηρετεί τις κυβερνήσεις κι άλλα αφεντικά, δε θα έχει πρόβλημα να καταχραστεί το δημόσιο χρήμα, ούτε και να προσβάλλει την τιμή και την αξιοπρέπεια μιας άνεργης γυναίκας. Το να συμπεριφέρεται κανείς ως «επιβήτωρ της εξουσίας» δεν είναι μόνο ίδιον προσωπικού χαρακτήρα, αλλά και πολιτικής αντίληψης. Κι απ' αυτή την άποψη το γεγονός ότι, στην τελευταία 15ετία, λιγόστεψαν οι κομμουνιστές δήμαρχοι, συνετέλεσε, τα μέγιστα, στην πολιτική «εκπόρνευση» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στην ηθική απαξίωση των εκπροσώπων της...