Μικρές χώρες είναι και η Τσεχία, η Δανία και η Πορτογαλία, αλλά δεν ξέρω αν γίνονται τα ίδια και σ' αυτές. Ισως... Αλλωστε, οι ίδιες πλέον δυνάμεις κυριαρχούν σε όλες. Οι ίδιοι νόμοι της αγοράς, της εμπορευματοποίησης των πάντων, της σύγχυσης και του αποπροσανατολισμού...
Ημέρες θριάμβου, συγχαρητηρίων και τηλεγραφημάτων. Ο πατριάρχης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός. Σύσσωμη η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, σύσσωμος ο ελληνικός λαός. Γκρέμισαν τα τείχη. Κέρδισαν ως Ελληνες, κλπ., κλπ. Δε λέω, κάθε λαός έχει τις ιστορικές του ρίζες και παραδόσεις, αλλά οι Πορτογάλοι πώς κερδίζουν; `Η, μήπως, έχει μικρότερη αξία η δική τους νίκη;
Ημέρες θριάμβου και ο συμβασιούχος κι ανήμπορος απειλεί να πέσει στο κενό πάνω σε μια απλωμένη θριαμβικά ελληνική σημαία από την ταράτσα του Δημαρχείου.
Ημέρες θριάμβου και οι απλήρωτοι εδώ και 4 μήνες ναυτεργάτες προσπαθούν να εμποδίσουν το «ΔΩΔΩΝΗ» να αποπλεύσει από το λιμάνι και κανείς αρμόδιος δε συγκινείται. Ελλάς το μεγαλείο σου...
Ημέρες θριάμβου και ο ναρκομανής κύριος θλιβερός κι αξιολύπητος εκλιπαρεί τον κ. Γ. Παπανδρέου να κάνει κάτι. Εκείνος τον ακούει προσεχτικά και του απαντά - άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. Επρεπε να είχε φροντίσει να φυτέψει ένα δενδρύλλιο στο μπαλκόνι του σπιτιού του!
Ημέρες θριάμβου και τα ρεζιλίκια πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Τα παρατράγουδα και η αισχροκέρδεια των ταξιδιωτικών γραφείων σε όλη τους τη γύμνια. Ανθρωποι απ' όλη την Ελλάδα έφθασαν στο αεροδρόμιο, πλήρωσαν πολύ ακριβά, για ένα αεροπλάνο που δεν έφτασε ποτέ, για ένα εισιτήριο κι ένα ταξίδι που δεν έγινε. Αφάνταστη ταλαιπωρία και θλίψη για το χαμένο όνειρο.
Αν και κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε γκαντέμηδες και μουρμούρηδες, εντούτοις θα προτείνουμε το μέτρο και τη λογική. Τα όνειρα κάποτε τελειώνουν και ευχόμαστε η προσγείωση να μην είναι ανώμαλη.
Ο θρίαμβος από την καταστροφή και την πανωλεθρία είναι πολύ κοντά. Ας μην το ξεχνάμε.