Ολα αυτά κοιτάζοντας από «απέναντι», από ένα άλλο πλοίο, «των πολλών». Δεν είναι λίγοι αυτοί που κοιτάζουν με θαυμασμό και ονειρεύονται να βρεθούν ανάμεσα στους «λίγους». «Αυτά είναι τα καλά του καπιταλισμού, αν δουλεύεις και έχεις λεφτά, μπορείς να κάνεις τα πάντα», λέει λίγο αργότερα ένας νεαρός στην παρέα του. «Ωραίο» το γνωστό παραμύθι. Οι «καλοί», οι «άξιοι» θα τα καταφέρουν, θα γίνουν οι «επιφανείς», οι «πετυχημένοι». Θα «ανταμειφθούν» με πλούτη, χλιδή και «λάμψη». Ολοι, λοιπόν, μπορούμε να γίνουμε επιβάτες του «Queen Mary 2»...

Ας πάμε πιο «κοντά», ας δούμε δίπλα μας, στον «πρώτο κόσμο», στην Ευρώπη και στην Αμερική, στην Ελλάδα. Δεν έχει νόημα να αραδιάσουμε νούμερα. Ο καθημερινός αγώνας για επιβίωση μιλάει από μόνος του. Βρίσκεται πολύ μακριά απ' την «όμορφη εικόνα» «των ευκαιριών» που μας παρουσιάζουν. Απ' το παραμύθι της «καταξίωσης»: «Γίνε το νέο αστέρι», «στα 30 σου επιτυχημένος επιχειρηματίας», «όλος ο κόσμος δικός σου», «ζήσε και συ το όνειρο», «μια μεγάλη καριέρα σε περιμένει».

Ετσι, λοιπόν, κι ο νεαρός στο πλοίο, όπως πάρα πολλοί, το 'βγαλε το συμπέρασμα για τα καλά του καπιταλισμού. Μ' αυτό θα πορευτεί για να «πετύχει». Με την αυταπάτη ότι κάποια μέρα θα γίνει κι αυτός «εκλεκτός»...

Την ίδια στιγμή, λίγο πιο πέρα, ένα ραδιόφωνο σκόρπιζε στον αέρα τους γνωστούς, μελοποιημένους στίχους του Κώστα Βάρναλη: «Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο, χάιντε σύμβολον αιώνιο. Αν ξυπνήσεις, μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς»...