Ηταν ένας αξέχαστος σύντροφος, ο Θεσσαλός δημοσιογράφος Στέφανος Μήτσιου, που μας είχε μιλήσει για το ρεπορτάζ, που ο ίδιος είχε κάνει για την έκθεση και που με πολλές άλλες λεπτομέρειες δημοσιεύτηκε πρωτοσέλιδα στον «Ρήγα» τη μεγάλη αντιστασιακή θεσσαλική εφημερίδα του ΕΑΜ, που έβγαινε στα βουνά και είχε συγκροτήσει γερό δημοσιογραφικό και τυπογραφικό επιτελείο.

Ο καλλιτέχνης με το φακό του δεν έχασε στιγμή, δεν έχασε γεγονός απ' όσα έζησε στα βουνά της Ρούμελης, ντοκουμέντα μιας επικής διαδρομής του μεγάλου αγώνα μας. «Δεν είναι μικρό πράμα - παρατηρεί ο δημοσιογράφος στο κριτικό του εκείνο σημείωμα - να περπατήσει κανείς από τη Ρούμελη στην Ηπειρο, από την Αθήνα στην Πίνδο φορτωμένος μηχανές, φιλμς και όλα τ' άλλα μέσα σ' εκείνες τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες».

Θα λέγαμε σήμερα πως η έκθεση του Νισυρίου έφερνε από τα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας στα μάτια έναν καινούριο κόσμο που πλάστηκε με του ΕΑΜ τη φλόγα. Δεν ήταν εκείνη μια απλή φωτογραφική έκθεση, ήταν κάτι άλλο, έφερνε ένα μεγάλο, δυνατό μήνυμα. Ηταν η εποποιία της ΕΑΜικής Αντίστασης, όπως ακριβώς την προσδιόριζε στον τίτλο της παρουσίασής της και η εφημερίδα «Ο Ρήγας».

Πρέπει εδώ, συμπληρωματικά, να προσθέσουμε πως λίγο αργότερα, το Νοέμβρη του 1944, και στο χώρο του ζαχαροπλαστείου του «Φλόκα», στην οδό Κοραή παρουσιάστηκε μια επίσης μεγάλη φωτογραφική έκθεση του Σπύρου Μελετζή, που χιλιάδες επισκέπτες σε ουρές πέρασαν, για να ζήσουν αυτό το μεγάλο ξάφνιασμα του καινούριου κόσμου, που ο φακός του φωτογράφου είχε καταγράψει στην Ελεύθερη Ελλάδα. Εκθεση, όμως, που δεν πρόλαβε να παρουσιαστεί γιατί την πρόλαβε ο Δεκέμβρης.

Σχετικά με τα ντοκουμέντα που παρουσιάστηκαν τότε, το 1944, στην Καρδίτσα και τον καλλιτέχνη Γ. Νισυρίου μια μικρή δημοσιογραφική έρευνα δε μας έδωσε έως τώρα αποτέλεσμα.