Το έτος 1095 μ.Χ., ο πάπας Ουρβανός Β` παρακίνησε τους «χριστιανούς» να καταλάβουν τους Αγίους Τόπους, απ' τους μουσουλμάνους αλλόθρησκους. Με τη βοήθεια πολλών τραπεζών (καπιταλιστών), βασιλιάδων, βαρόνων, ιπποτών, μισθοφόρων, απ' όλα τα κράτη που ήλεγχε, στρατιωτικά, οικονομικά, πολιτικά, θρησκευτικά, ο Ουρβανός Β`, ανταποκρίθηκαν, με το αζημίωτο ασφαλώς. Σύμφωνα με την ιστορική καταγραφή στο Μεσαίωνα, όσοι δεν ανταποκρίθηκαν στο θρησκευτικό προσκλητήριο των σταυροφοριών οδηγήθηκαν στον αποκεφαλισμό ή στην πυρά. Στα 1190 ύστερα από μια περίοδο αυταρχικής βασιλείας, ο Φρειδερίκος ο Α`, ο αυταρχικότερος βεβαίως απ' όλους τους Γερμανούς αυτοκράτορες, ύψωνε το σταυρό στο «όνομα του Θεού». Οδηγούσε το στρατό του, πάλι στους Αγίους Τόπους. Οι δύο μιλιταριστικές σταυροφορίες έπνιξαν στο αίμα, χιλιάδες αθώους ανθρώπους, βρέφη ακόμα, που ήταν παγιδευμένοι στις εμπόλεμες ζώνες πυρός.

Το παρατσούκλι του Φρειδερίκου Α`, Βαρβαρόσας (Κοκκινογένης), έγινε, ύστερα από 750 χρόνια, το συνθηματικό όνομα της εκστρατείας του Χίτλερ, κατά της σοσιαλιστικής Ρωσίας. Ο ιστορικός Ζόε - Ολντενμπούρ, καταγράφει ότι η πλειονότητα των σταυροφόρων ήταν «απόλυτα πεπεισμένοι πως, λαμβάνοντας το σταυρό, στρατολογούνταν απευθείας, στην υπηρεσία του Θεού!!!». Με την ίδια συμπεριφορά, αναπτύχθηκε από το ναζισμό η θεωρία των «υπανθρώπων» (όσοι δεν ανήκαν στην «αρία φυλή»). Κατέσφαζαν τους υποδούλους λαούς, με τη βαρβαρότητα του κατακτητή. Η συμπεριφορά των ναζί ίδια με τη συμπεριφορά των σταυροφόρων. Καταργούσαν βιαίως - με τη σύμφωνη γνώμη των στρατιωτικών αρχών - κάθε έννοια ηθικής, διπλωματίας. Οι βαρβαρότητες, θηριωδίες που διέπραξαν είναι ιστορικές. Οι σταυροφόροι έβλεπαν τον εαυτό τους στο ρόλο των «αγγέλων καταστροφής», που έκαναν επίθεση στα «παιδιά του διαβόλου!!!». Πίστευαν ότι «όλοι όσοι πέθαιναν, θα κέρδιζαν το στεφάνι των μαρτύρων στον ουρανό!!!». Αυτό το νόημα των ναζιστών ως «υπόδειγμα», εξυπηρετούσε τους αρχιτέκτονες του Ολοκαυτώματος, των σύγχρονων εθνικών εκκαθαρίσεων, όπως ακριβώς και στις δύο σταυροφορίες.

Στη γραμμή των σταυροφοριών, οι ηγετικές ομάδες της «νέας τάξης» του αίματος, ΝΑΤΟ - ΕΕ - ΗΠΑ, χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου, όπου σχεδιάζουν: Αφγανιστάν, Ιράκ, Ιράν ...στους «άξονες του κακού». Οι λόγοι «ελευθερίας» του Μπους, στο «όνομα του πατριωτισμού», της «στρατιωτικής ανδρείας», με μοχλό πλήθος συμβαλλομένων καπιταλιστών, απειλούν λαούς. Αναπτύσσεται ένας ιδιότυπος «κοινωνικός δαρβινισμός». Βοηθούσης και της θεωρίας του Χάντιγκτον, «περί σύγκρουσης των πολιτισμών», στο όνομα της «τρομοκρατίας», μεγαλώνουν την προπαγάνδα απ' τα παγκόσμια ΜΜΕ ότι ο πόλεμος είναι «θεμιτό μέσο». (Κρίμα, η «γενεαλογία» του Χάντιγκτον έλαβε μέρος στην έξοδο του Μεσολογγίου!!!). Ο Χίτλερ δυσφήμιζε τους Εβραίους, λέγοντας: «Εβραίος είναι ο διαφθορέας του γερμανικού έθνους». Οι σταυροφόροι «νομιμοποιούσαν» τη βίαιη καταστολή της πολιτικής, θρησκευτικής εναντίωσης. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός «θεσμοθετεί» παντού το ιδεολογικό, πολιτικό οπλοστάσιο σ' όλον τον πλανήτη: Αυταρχικοί νόμοι κτλ. (ΕΕ, ΗΠΑ). Συστρατεύονται μ' όλα τα μέσα κάτω από την ηγεμονία τους γκαουλάιτερς, στον προσχηματικό πόλεμο «ενάντια στην τρομοκρατία». Οι βαρβαρότητες των «πολιτισμένων» είναι ίδιες ιστορικά. Καταγράφονται ως ωμότητες σταυροφοριών: «Τώρα πού θα βρούμε δάκρυα να κλάψουμε τους νεκρούς μας;» (Γιάννης Καραβίδας).