Ο νόμος του εμπορίου λέει πως αν ο ένας είναι ανοιχτός, ο διπλανός δεν μπορεί να κατεβάσει τα στόρια, καθ' όλο το χρόνο που η κυβέρνηση λέει πως ένας έμπορος μπορεί νόμιμα να πουλάει. Ειδάλλως, ξεκινάει με «ντισαβαντάζ», σε καιρούς που το μεροκάματο είναι δύσκολο και τα έξοδα πολλά. Κι αν πρόκειται για μεγάλο μαγαζί, τότε πρόβλημα δεν υπάρχει. Σπάει ο εργοδότης το δωδεκάωρο σε ένα οκτάωρο και ένα τετράωρο, ή παίρνει τρεις μερικώς απασχολούμενους και βγάζει σχεδόν ανέξοδα τη μέρα του. ΄Η κανονίζει με τον έναν υπάλληλο να δουλέψει δώδεκα ώρες αντί για οκτώ, δίνοντας ένα ρεπό στα μέσα της εβδομάδας ή ρεφάροντας το τετράωρο της υπερωρίας με μια τετράωρη εργάσιμη ημέρα κάποια άλλη στιγμή. Οσο για την υπερωρία, ποιος θα σκεφτεί να την πληρώσει...

Αυτά άμα έχεις. Γιατί αν δεν έχεις, τα πράγματα είναι αλλιώς. Πάρε την περίπτωση του μπακάλη που έτυχε να χτίσει το μαγαζάκι του απέναντι από την οικοδομή που γκρεμίστηκε για να γίνει πολυκατάστημα με φίρμα γαλλική και πολυεθνικούς μετόχους. Κι ας υποθέσουμε πως η γυναίκα του μπορεί ακόμα να τον ξεκουράζει κάμποσες ώρες την ημέρα και να κάθεται στο πόδι του. Το δωδεκάωρο μοιράζεται σε δυο, κατ' ουσία σε έναν, ο οποίος συν τοις άλλοις έχει να αντιμετωπίσει και τα κεσάτια, αφού όπως και να το κάνεις, το μεγαθήριο απέναντι προτιμάται και με το ζόρι κρατάει την πελατεία του.

Κι ας πούμε ότι ο μπακάλης έγινε αφεντικό σε μίνι μάρκετ και διέθετε μέχρι σήμερα την πολυτέλεια να απασχολεί και δυο ανθρώπους, με έσοδα τέτοια που ίσα να μπορεί κι αυτός να συντηρείται και να πληρώνει και τα μεροκάματα των υπαλλήλων. Βόλευε τις βάρδιες έτσι που να μη μένει το μαγαζί χωρίς προσωπικό και κουτσά στραβά έβγαινε ο επιούσιος. Τώρα όμως πώς να καλύψεις το δωδεκάωρο και βάλε; Και πώς το Σάββατο να κρατήσεις το μαγαζί ανοιχτό μέχρι τις οκτώ; Πού να βρεις τα χρήματα να πληρώσεις την υπερωρία ή να προσλάβεις τρίτο άνθρωπο; Κι ας πούμε ότι το κάνει. Πόσο θα αντέξει χωρίς να κλέψει σε χρόνο και χρήμα τον υπάλληλο, χωρίς να κάτσει ο ίδιος να καλύψει τις ώρες που δεν μπορεί να πληρώσει, όπως ο άλλος απέναντι;

Ετσι, χωρίς να το πολυκαταλάβει, τα ρολά θα κατέβουν, στην αρχή λίγες ώρες νωρίτερα, μετά για μέρες, αργότερα μόνιμα. Κι ο πελάτης περνάει απέναντι, το μεγαθήριο γίνεται μονοπώλιο στη γειτονιά σήμερα, στην πόλη αύριο, στη χώρα σε λίγα χρόνια. Και σαν μονοπώλιο μπορεί και επιβάλλει νέους νόμους, χαμηλότερους μισθούς, νέα ωράρια, σαν εκείνα που ισχύουν σε μερικές χώρες της Ευρώπης και ο εργάτης - κουκουβάγια κάνει απλήρωτο νυχτοκάματο, τρομαγμένος μπροστά στο βάραθρο της ανεργίας που χάσκει. Και ο μπακάλης; Οσο νωρίτερα συνειδητοποιήσει ότι περισσότερες πιθανότητες έχει να γίνει υπάλληλος στο απέναντι μεγαθήριο παρά συνέταιρος του ανταγωνιστή του, τόσο το καλύτερο για τον ίδιο και για τη σωτηρία του...