Μια πόλη προσφυγομάνα και κατατρεγμένη, σφηνωμένη - κάποτε - στ' απόκρυμνα κι άγονα βράχια του Υμηττού, σημερινό πολεοδομικό κόσμημα, χάρη στις προσπάθειες, τον τεράστιο αγώνα, την αγάπη κι ακάματη προσφορά των προηγούμενων αριστερών και προοδευτικών δημάρχων που την καθιέρωσαν και της έδωσαν τη δική της ταυτότητα και ιστορία.
Ο Βύρωνας... μπουλντόζες, χαλίκια, σκόνη και βράχια. Πολιτιστικό έργο τεράστιο. Δυο δημοτικά θέατρα στους βράχους που δημιουργούν καλλιτεχνική και ποιοτική παράδοση. Αθλητικές εγκαταστάσεις, γήπεδα, κήποι, χώροι περιπάτου κι αναψυχής. Και στο ύψωμα ένα ωραιότατο κτίριο, προσφορά για διάφορες εκδηλώσεις και συνεστιάσεις!
Τα «χρυσοφόρα» νιάτα με τα ψαρά μαλλιά, δεν ξέρουν μόνο να κατεβαίνουν διεκδικώντας στους δρόμους, αλλά ξέρουν να χορεύουνε, να τραγουδάνε, να γλεντάνε και να ταξιδεύουν, θαρρείς και ως διά μαγείας ένα απλωμένο χέρι, ξαφανίζει τις ρυτίδες και τις αυλακώσεις και μαυρίζει τα λευκά μαλλιά, δίνοντας νιάτα, πάθος και ψυχή.
Πυρ και μανία οι Βυρωνιώτες για τα ξενόφερτα αμερικανοθρεμμένα τερτίπια. Οι πολίτες δεν έχουν καμιά δουλιά με τον εθελοντή χαφιέ, τοποτηρητή των αγώνων και των κινητοποιήσεών τους, με το πρόσχημα - δήθεν - της πρόληψης και καταστολής του εγκλήματος, δημιουργώντας έναν ασφυκτικό και ελεγχόμενο κλοιό σε βάρος των λαϊκών και δημοκρατικών ελευθεριών. Είναι ενάντια σ' αυτούς τους μηχανισμούς παρακολούθησης, κατάδοσης και ενημέρωσης και δικαιολογημένα φοβούνται, ότι τα όσα προωθούνται στο δήμο τους δεν αποτελούν εξαίρεση, αλλά τον «πιλότο» της αυριανής επέκτασής τους στο σύνολο των δήμων και των πόλεων της χώρας.