Συμπληρώνονται φέτος 40 χρόνια από τη θυσία των ηρώων της φιλίας και συνεργασίας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, του Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και του Κώστα Μισιαούλη. Στις 11 Απρίλη 1965, η τουρκοκυπριακή φασιστική οργάνωση ΤΜΤ έστησε καρτέρι στους δύο αγωνιστές και τους δολοφόνησε άνανδρα την ώρα που πάλευαν για τη συμφιλίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, μετά τις διακοινοτικές ταραχές που άρχισαν από τα τέλη του 1963.

Οι φασίστες της ΤΜΤ, με την άνανδρη δολοφονία τους, θέλησαν να σιγήσουν μια ενοχλητική φωνή, που στεκόταν εμπόδιο στα άνομα διαιρετικά τους σχέδια. Θέλησαν να τρομοκρατήσουν κάθε Κύπριο αγωνιστή που πάλευε για την κοινή μας πατρίδα. Πίστεψαν ότι με το στυγερό έγκλημά θα μπορούσαν να σκοτώσουν μαζί με τους δύο αγωνιστές και τις ιδέες τους. Πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να ανακόψουν την κοινή πάλη Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Γελάστηκαν, όμως, γιατί οι ιδέες τους έγιναν λάβαρο του αγώνα ενός ολόκληρου λαού. Ο Ντερβίς Καβάζογλου και ο Κώστας Μισιαούλης, αγκαλιασμένοι στη ζωή και στο θάνατο, έγιναν το σύμβολο του κοινού αγώνα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για τη σωτηρία της κοινής μας πατρίδας. Εγιναν το σύμβολο της φιλίας και της συνεργασίας των δύο κοινοτήτων. Εγιναν το σύμβολο της επαναπροσέγγισης και της αμοιβαίας κατανόησης.

Σαράντα χρόνια μετά και το νόημα της θυσίας τους είναι σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε. Η ανάγκη για την επαναπροσέγγιση και συμβίωση των δύο κοινοτήτων σε μια κοινή πατρίδα αγκαλιάστηκε από ολόκληρο τον κυπριακό λαό, ο οποίος δίνει τη μάχη ενάντια στα διχοτομικά σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων και παλεύει για την επανένωση της κοινής τους πατρίδας στα πλαίσια μιας ενιαίας, διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, όπου θα διασφαλίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμένηδων, Μαρωνιτών και Λατίνων.

Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι έχουμε χρέος απέναντι στη μνήμη τους να συνεχίσουμε το δικό μας αγώνα και να φανούμε αντάξιοι της θυσίας τους. Ο κοινός μας αγώνας για την επανένωση της Κύπρου πρέπει να συνεχιστεί, γιατί η δική μας η πατρίδα δεν πρέπει να μείνει μοιρασμένη στα δυο.