Σε λίγες μέρες χιλιάδες μαθητές θα βρεθούν μπροστά στη δοκιμασία των εισαγωγικών εξετάσεων. Κάποιοι μιλούν για «ευκαιρία ζωής», που πρέπει να αδράξουν οι νέοι, ώστε να εξασφαλίσουν το μέλλον. Ομως, ο 18χρονος μαθητής νιώθει ότι τον αναγκάζουν να μπει στο στίβο ενός σκληρού κι αδυσώπητου ανταγωνισμού, από τον οποίο κι αν βγει «νικητής» δε διασφαλίζει το μέλλον, αφού η ανεργία καιροφυλακτεί. Ενας ανταγωνισμός, που γίνεται, μάλιστα, με άνισους και, εν πολλοίς, αθέμιτους όρους, καθώς δεν ξεκινούν όλοι από την ίδια αφετηρία και δεν αντιμετωπίζουν, καθ' οδόν, τα ίδια εμπόδια. Οποιος έχει πλούσιους γονείς, που μπορούν να του εξασφαλίζουν καλύτερη προετοιμασία εντός κι εκτός σχολείου, ξεκινά από προωθημένη θέση κι έχει ευκολότερο δρόμο να διανύσει. Οποιος προέρχεται από φτωχή οικογένεια ξεκινάει από μακρύτερα και βρίσκει πιότερες δυσκολίες.

Και μετά το διαγωνισμό συνεχίζεται ο διαχωρισμός. Το φτωχόπαιδο που θα πετύχει στις εξετάσεις θα βρεθεί μπροστά σε νέα, πιο σκληρή, δοκιμασία, όταν, μετά το τέλος των σπουδών, θα αναζητεί και δε θα βρίσκει δουλιά. Γιατί και η ανεργία έχει ταξικά χαρακτηριστικά, πλήττοντας κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, τους φτωχούς. Τα πλουσιόπαιδα προορίζονται για τις «σημαντικές θέσεις» - έχουν «καβάντζα» και τη δουλιά του μπαμπά - ενώ τα παιδιά των εργατών, των φτωχών αγροτών, των βιοτεχνών θα κουραστούν πολύ να διασφαλίσουν μια «θεσούλα», όπου να 'ναι. Κι αυτός ο διαχωρισμός δεν είναι τυχαίος, είναι ταξικός, δεν επέρχεται αυτόματα, αλλά είναι απόρροια πολιτικών επιλογών και κυβερνητικών κατευθύνσεων.

Αλλά, ας επανέλθουμε στη δοκιμασία των εισαγωγικών εξετάσεων. Σε μια ηλικία που ο νέος διψάει να μάθει το κανούριο και τον τραβάει το άγνωστο, που αναζητεί το φλερτ και ψάχνει τον έρωτα, που θέλει τη δημιουργία κι έχει ανάγκη τη διασκέδαση, είναι υποχρεωμένος να καταναλώνει το χρόνο του στην αποστήθιση κουραστικών σχολικών συγγραμμάτων και για την αποθήκευση ανούσιων και, εν πολλοίς, άχρηστων γνώσεων. Το άγχος του είναι αφόρητο, καθώς το ενδεχόμενο μιας αποτυχίας θα τον φέρει απολογούμενο στους γονείς του, που ξόδεψαν πολλά γι' αυτόν και θα του φορτώσει την ευθύνη, παρά το γεγονός ότι το εκπαιδευτικό σύστημα, όχι μόνο δεν του παρέχει ό,τι χρειάζεται και δικαιούται, αλλά θέτει και ταξικούς φραγμούς στην προσπάθειά του να μορφωθεί και να δουλέψει.

Σε πείσμα όλων αυτών, ο φτωχός μαθητής πρέπει να βάλει τα δυνατά του για να πετύχει στις εξετάσεις. Γιατί η επιτυχία του, εκτός από δικαίωση για τους προσωπικούς κόπους και τις οικογενειακές θυσίες, θα είναι και μια απάντηση σ' εκείνους που καθορίζουν και προωθούν τις ταξικές διακρίσεις. Η άρχουσα τάξη θέλει αμόρφωτα τα παιδιά της φτωχολογιάς, γιατί γνωρίζει ότι η μόρφωση αποτελεί ισχυρό κι αποτελεσματικό όπλο στον αγώνα της εργατικής τάξης και του λαού για την ανατροπή της εξουσίας της. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι νέοι των λαϊκών στρωμάτων ότι μια «αποτυχία» δε φέρνει την καταστροφή. Ευκαιρίες θα τους δοθούν κι άλλες πολλές, αρκεί να υπάρχει θέληση και, προπάντων, αγωνιστική διάθεση...