Θυμάστε πώς ήταν πέρσι το καλοκαίρι; Η Ελλάδα βρισκόταν υπό την επήρεια της μέθης των αθλητικών επιτυχιών. Ηταν η ανέλπιστη πρωτιά της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, που είχε δημιουργήσει κλίμα πανηγυρισμών. Ηταν οι Ολυμπιακοί αγώνες, που πρόσφεραν μια αίσθηση χαράς. (Και με την ευκαιρία, να σημειώσω ότι αξίζει, αγαπητοί αναγνώστες, να διαβάσετε το βιβλίο για το ποδόσφαιρο, με τίτλο «Μια θρησκεία χωρίς απίστους: ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ», που έγραψαν ο Νίκος Μπογιόπουλος και ο Δημήτρης Μηλάκας, συνάδελφοι στον «Ρ». Θα βρείτε πολλές απαντήσεις σε απορίες σας. Θα μάθετε πολλά και θα καταλάβετε περισσότερα). Πέρσι το καλοκαίρι, λοιπόν, όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά. Το αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ είχε φύγει από την κυβερνητική εξουσία και η νέα κυβέρνηση της ΝΔ εμφανιζόταν να έχει απογαλακτιστεί από την «τρισκατάρατη Δεξιά» και να κινείται σε νέα πορεία, προβάλλοντας ως πολιτικά χαρακτηριστικά «το ήθος, την απλότητα και τη σεμνότητα» και διαβεβαιώνοντας ότι «θα κυβερνήσει παίρνοντας υπόψη τα συμφέροντα του λαού και του τόπου».

Αλλο καλοκαίρι, το φετινό. Η Εθνική Ποδοσφαίρου πάει από το κακό στο χειρότερο και οι Ολυμπιακοί αγώνες αποδείχτηκε ότι, αντί για καλό, έφεραν κακό στη χώρα μας, φορτώνοντάς τη με πρόσθετα μεγάλα χρέη και αφήνοντάς της για κληρονομιά την αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό των κατασταλτικών μηχανισμών. Και η κυβέρνηση άλλαξε, εντελώς, πρόσωπο. Ο απλός, σεμνός και γλυκομίλητος πρωθυπουργός, μετατράπηκε σε απόμακρο και άτεγκτο κυβερνήτη, που συντονίζει μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα και οι ήμεροι και καλοσυνάτοι υπουργοί εξελίχτηκαν σε ανάλγητους κυνηγούς των εργαζομένων και των συνταξιούχων, σε δυνάστες της φτωχολογιάς.

Η κυβερνητική πολιτική λειτουργεί σαν λαιμητόμος, κόβοντας λαϊκές κατακτήσεις και δικαιώματα. Χωρίς φειδώ, χωρίς αιδώ. Καθημερινά παίρνονται μέτρα που εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων, αφαιρούν μισθούς και συντάξεις, καταργούν τις εργασιακές σχέσεις, εμπορευματοποιούν την παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία, διογκώνουν την ανεργία, αυξάνουν την ακρίβεια, μεγαλώνουν την ανέχεια, επεκτείνουν την εξαθλίωση. Οι επιχειρήσεις, η γη, το χρήμα, τα προνόμια συγκεντρώνονται σε ακόμα λιγότερα χέρια κι η φτώχεια, πιο σκληρή, απλώνεται σε περισσότερους. Η εξουσία γίνεται πιο βίαιη, οι αξίες ποδοπατούνται, τα ιδανικά διώκονται.

Σ' αυτή τη βάρβαρη επέλασή της εναντίον των λαϊκών στρωμάτων, η κυβέρνηση έχει τη βοήθεια του ΠΑΣΟΚ κι άλλων πολιτικών δυνάμεων, που κινούνται στην ίδια πολιτική κατεύθυνση κι εξυπηρετούν τα ίδια ταξικά συμφέροντα. Εχει και τη συγκατάθεση του συνδικαλισμού της ταξικής υποταγής και της πολιτικής συναίνεσης και, βεβαίως, το σιγοντάρισμα των Ευρωπαίων και Αμερικανών ιμπεριαλιστών, που θέλουν την Ελλάδα σύμμαχο και υπηρέτη των σχεδίων τους. Απέναντι κι ενάντια σ' αυτή την πολιτική βρίσκεται, δυστυχώς, μόνο το ΚΚΕ, στις πλάτες του οποίου πέφτει η μεγάλη ευθύνη να υπερασπιστεί τα λαϊκά συμφέροντα, να συνεγείρει τις λαϊκές συνειδήσεις, να καθοδηγήσει τους λαϊκούς αγώνες. Οι κομμουνιστές, έχοντας επίγνωση των δυσκολιών της αποστολής τους, είναι έτοιμοι να εκπληρώσουν το χρέος τους...