Πάμε με το ΠΑΜΕ! | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

Πάμε με το ΠΑΜΕ!

Σύντροφοι, φίλοι, συναγωνιστές, συνοδοιπόροι, συμπάσχοντες άνθρωποι του μόχθου και της βιοπάλης, εμπρός με το ΠΑΜΕ να αναχαιτίσουμε τη λαίλαπα των νέων εξουθενωτικών μέτρων που χαλκεύει η κυβέρνηση, με σύμφωνη, ουσιαστικά, γνώμη της αντιπολίτευσης και των ΣΥΝεργατών της.

Ο,τι νομοθετήθηκε και ό,τι πρόκειται ν' ακολουθήσει παραπέμπουν σε μεσαιωνικά χρόνια, στα χρόνια της ανάλγητης εργοδοσίας, που εξόντωνε τις ανθρώπινες υπάρξεις ακόμα και από τα πρώτα χρόνια της ζωής, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Μαρξ: «Ο κ. Ουάιτ αναφέρει περιπτώσεις που ένα παιδί εργάστηκε 36 ώρες συνέχεια, άλλες που παιδιά 12 χρόνων, εργάζονται βαριά ως τις 2 τη νύχτα και έπειτα κοιμούνται μέσα στο υαλουργείο ως τις 5 το πρωί (3 ώρες!) για να ξαναρχίσουν τη δουλιά της ημέρας! Οι συντάχτες της γενικής έκθεσης Τρέμενχιρ και Τάφνελ γράφουν: Είναι αφάνταστη η μάζα της εργασίας που εκτελούν τα αγόρια, τα κορίτσια και οι γυναίκες στη διάρκεια της ημερήσιας ή νυχτερινής βάρδιας (...) Στο μεταξύ το «γεμάτο απάρνηση» κεφάλαιο της υαλουργίας ίσως αργά κανένα βραδάκι, ζαλισμένο από κρασί πορτό, να τραβάει από τη λέσχη στο σπίτι μουρμουρίζοντας με ηλίθιο τρόπο το τραγούδι (...) οι Βρετανοί δε θα γίνουν ποτέ, ποτέ σκλάβοι!». Και πιο κάτω: «Το κεφάλαιο, όμως, με το απεριόριστο τυφλό πάθος του και με την πείνα δράκου για υπερεργασία, σπάει όχι μόνο τα ηθικά, μα και τα φυσικά ανώτατα όρια της εργάσιμης ημέρας. Σφετερίζεται το χρόνο που είναι απαραίτητος για την ανάπτυξη, την εξέλιξη και τη διατήρηση της υγείας του σώματος. Ληστεύει το χρόνο που είναι απαραίτητος για την κατανάλωση καθαρού αέρα και ηλιακού φωτός..! Ετσι, με την παράταση της εργάσιμης ημέρας η κεφαλαιοκρατική παραγωγή, που είναι ουσιαστικά παραγωγή υπεραξίας, απορρόφηση υπερεργασίας, δεν προκαλεί απλώς το μαρασμό της ανθρώπινης εργατικής δύναμης, που της στερούν τους κοινωνικούς όρους της ηθικής και φυσικής ανάπτυξης και δραστηριότητάς της. Προκαλεί την πρόωρη εξάντληση και θανάτωση αυτής της ίδιας της εργατικής δύναμης».

Αλλά, φίλοι συναγωνιστές, «ο καθορισμός μιας κανονικής εργάσιμης ημέρας είναι το αποτέλεσμα πάλης ανάμεσα στον κεφαλαιοκράτη και τον εργάτη που βάσταξε πολλούς αιώνες», όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο Μαρξ (Κεφάλαιο, τόμ. 1ος, σελ. 283, «Σύγχρονη Εποχή» 1978).

Και η πάλη αυτή δεν έληξε. Δε θα λήξει, αν «η πείνα του δράκου», η βουλιμία του τέρατος του ιμπεριαλισμού δεν εξοντωθεί ριζικά! Γι' αυτό σήμερα, όλοι μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ να βροντοφωνάξουμε: Κάτω τα χέρια από τις κατακτήσεις των εργαζόμενων! Ζήτω η εργατιά! Εμπρός, να γκρεμίσουμε το τέρας του ιμπεριαλισμού! Εμπρός, για να αποτρέψουμε το νέο μεσαίωνα που μεθοδεύουν!

Γιάννης ΚΩΣΤΑΔΑΜ