Ομως, για μια φορά ακόμη, βλέποντας τις ρίψεις βομβών, σαν σταφύλια, από τα αεροπλάνα της ναζιστικής αεροπορίας, να πέφτουν πάνω σε ξένες χώρες, σε πόλεις, σε χωριά, σε παντός είδους κτίρια (νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια, μουσεία κ.ά.), καθώς και σε κατοικίες, που, όπως είναι φανερό, κατοικούνται από ανθρώπους κάθε ηλικίας και φυσικής κατάστασης, αναρωτήθηκα:
Μήπως έγινε, ύστερα από μισό και περισσότερο αιώνα, το ίδιο στη Βαγδάτη;
Βλέποντας τα στούκας της λουφτβάφε να εφορμούν κάθετα, σε πλήρη γνώση και αποδοχή του πιλότου, να χάσει μαζί με το αεροπλάνο και τη δική του ζωή, καθώς και των τυχαίων θυμάτων του, αναρωτήθηκα, για μια φορά ακόμα, ποιος είναι ο τρομοκράτης.
Αυτοί στους οποίους ανήκει η πολεμική βιομηχανία με όλους τους σχετικούς επιστήμονες και τεχνικούς και επικοινωνιακούς (κεφάλαια που θα εισπράξουν πολλαπλά), οι σοβινιστές και μισαλλόδοξοι που εμπνέουν το μίσος ενάντια σε άλλους λαούς και τους πείθουν να επιτεθούν, παρόλο που τα κοινά σημεία των λαών είναι πολύ περισσότερα από αυτά που πιθανόν να τους χωρίζουν, ή...
Πόσο διαφέρει ο σημερινός καμικάζι που σκοτώνεται ο ίδιος σκοτώνοντας και άλλους;
Ποιος είναι ο τρομοκράτης;
Μήπως θα έπρεπε να επαναπροσδιορίσουμε την έννοιά του;
Μήπως ταυτίζουμε τον επιτιθέμενο με τον αμυνόμενο;
Μήπως υπάρχει ένα κενό στην ταυτοποίηση;
Γιατί να μας δίνεται η κάθε λογής ορολογία από κέντρα, που ίσως να μην αντιπροσωπεύουν τον απλό άνθρωπο, και ωστόσο να επαναλαμβάνουμε τους όρους; Μήπως υπάρχει μια μεγάλη απόσταση ανάμεσα στον τρομοκράτη που κατασκευάζει τον τρομοκράτη και στον τρομοκράτη που εναντιώνεται στον κατασκευαστή του;
Οι απαντήσεις είναι ατομικές ή γενικές;