Τρίτη 15 Νοέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Το γράμμα

Παρίσι, πόλη του φωτός, διάβαζαν τα παιδιά. Λαχταρούσαν να το λουστούν. Τα 'βλεπα. Δεν πήγαν, πού να περισσέψουν χρήματα... Διάβαζαν όμως Γάλλους και ονειρεύονταν, σαν τους έσμιγαν με τους Ρώσους. Εμαθα κι εγώ κάποια πράγματα, ακούγοντας.

Πιότερα έμαθα απ' τα εγγόνια μου. Φοιτητές. Με ζαλίζουν μιλώντας και συνάμα με κεντρίζουν. Είναι ευχαρίστησή μου να τ' ακούω να συζητούν.

Γαλλική Επανάσταση. Παρισινή Κομμούνα. Επανάσταση του Οχτώβρη. Μιλάνε για τον Ροβεσπιέρο και τον Λένιν. Για την επανάσταση που έρχεται. Στεριώνεις το βήμα σου απ' τη σιγουριά τους. Θ' αποφύγει όλα εκείνα που την υπέσκαψαν και ηττήθηκε; Νύχτες και νύχτες συζητούσαμε για το φοβερό γεγονός. Τα πράγματα, παππού, εκδικιούνται και τιμωρούν, μου έλεγαν.

Φωτιές στο Παρίσι. Τι γίνεται; Πού θα πάει; Τι σημαίνει μετανάστες β' και γ' γενιάς;

Η βιβλιοθήκη μου φτωχή. Στο διαδίκτυο δεν ξέρω να μπω. Οι γνώσεις μου λίγες. Η ανάγκη να καταλάβω μεγάλη. Και τα εγγόνια μου μακριά. Πόσο κρύες είναι οι μέρες της μοναξιάς...

Σύνταξα γραφή, κοπιάζοντας μιαν ολόκληρη νύχτα. Την έστειλα σ' ένα μου εγγόνι. Εθεσα τα ερωτήματα. Ζήτησα τη γνώμη του. Μου τηλεφώνησε. Μου είπε κάποια πράγματα. Θα πάρεις και γράμμα μου, παππού. Κοντεύουν και τα Χριστούγεννα. Πολλά έχουμε να πούμε. Γεια σου.

Πού είναι τα χρόνια τα παλιά, κι ο ταχυδρόμος Βαγγέλης; Διαλαλούσε το έμπα του στο χωριό μ' εκείνο το κέρατο που είχε. Ετρεχες να τον συναντήσεις, αν και ήξερες ότι θα 'ρθει να σε βρει. Βιαζόσουν. Πολύ πίκρα είχαν τα χρόνια εκείνα.

Το γράμμα ήρθε κι εγώ άρχισα να διαβάζω.

Παππού, για να καταλάβεις, τούτοι οι άνθρωποι, που ανάβουν φωτιές στο Παρίσι, είναι από τις αποικίες των Γάλλων. Αλλοι ήταν συνεργάτες τους και με τη νίκη του αντιαποικιακού αγώνα έφυγαν για τη μητρόπολη. Οι δυνάστες χωρίς ντόπιους συνεργάτες δεν μπορούν να σταθούν. Πίστευαν ότι κι εκεί θα τους εκτιμούσαν. Αλλοι πάλι, κι αφού ο αντιαποικιακός αγώνας δεν έφερε στην εξουσία το λαό, μετακινήθηκαν στη μητρόπολη να δουλέψουν. Εννοείται οι παππούδες τους, οι πατεράδες τους. Τους στοίβαξαν σε δήμους που κυριαρχούσαν οι κομμουνιστές του Τορέζ και του Μαρσέλ. Οι άλλοι δεν τους δέχονταν. Και δούλεψαν όσο τους χρειάζονταν. Η κρίση που γεννά ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής, τελικά, τους γκετοποίησε, μετά και την ήττα των κομμουνιστών. Η έκρηξη ήταν θέμα χρόνου.

Πολλά άλλαξαν, παππού. Το κραταιό Κομμουνιστικό Κόμμα δεν υπάρχει. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι κι άλλοι πολλοί είναι βαρίδια στα πόδια του συστήματος. Ν' απαλλαγεί από αυτούς δεν μπορεί, μήτε να τους δεχτεί. Κι αυτοί ανάβουν φωτιές, που δεν καίνε την ουσία.

Θυμάσαι τις συζητήσεις μας και τι μας έλεγες από την πείρα σου; Επαναστατική αλλαγή δε γίνεται με πυρπολήσεις. Είναι κραυγές απελπισίας, που θα σβήσουν μαζί με τις φωτιές, αν λείπει ο συλλογικός οργανωτής και καθοδηγητής, το Κόμμα, που θα βάζει σε κίνηση τις μάζες συντεταγμένα και στοχοπροσηλωμένα.

Περισσότερα παππού, όταν με το καλό ανταμώσουμε όλα τα εγγόνια. Να προσέχεις.

Τι έμαθα απ' το γράμμα του παιδιού; Το σύστημα δεν κινδυνεύει. Το Παρίσι θα συνεχίσει να είναι η πόλη του φωτός, σα σβήσουν οι φωτιές και διαλυθεί ο καπνός. Θα συνεχίσει να είναι το Παρίσι των γκετοποιημένων, των απόκληρων, των άνεργων, που όλο και αυξάνουν. Και το φάντασμα της Κομμούνας πάνω στον ουρανό της Ευρώπης.


Ιορδ. Α. ΠΡΟΥΣΑΝΙΔΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ