Απόδραση. Απ' τη φυλακή της πόλης, στην ελευθερία της φύσης. Κι ελάτε, σήμερα, μαζί μου για μια εκδρομή στον Κόζιακα. Το πανέμορφο βουνό, της οροσειράς της Πίνδου, στα Τρίκαλα, που ντυμένο στα άσπρα μάς καλεί να το επισκεφτούμε για να ζήσουμε στιγμές ηρεμίας και απόλαυσης. Πάμε μαζί να περπατήσουμε στις χιονισμένες πλαγιές του, μέσα στα έλατα, τα πεύκα και τις καστανιές. Να ατενίσουμε τις σκεπασμένες κορφές του με τα επιβλητικά λιθάρια, να κατεβούμε στις πρασινοστόλιστες χαράδρες του. Να σταθούμε δίπλα στον Ασπροπόταμο, που το διασχίζει σαν υγρή μαχαιριά, μεταφέροντας τα μυστικά του μακριά. Να επισκεφθούμε τα ονειρικά χωριουδάκια του, που κρέμονται σαν δαχτυλίδια στο κορμί του. Απ' τη μια πλευρά, το Ξυλοπάροικο, το Γοργογύρι, το Γενέσι, η Κόρη. Από την άλλη, η Ελάτη, το Περτούλι, το Νεραϊδοχώρι, η Δέση, το Γαρδίκι, η Πολυθέα.

Να 'μαστε, λοιπόν, στον Κόζιακα. Αφήστε όλες τις αισθήσεις σας ελεύθερες στη μέθεξη. Κοιτάξτε τα κλαδιά των ελάτων, που γέρνουν ελαφρά στο βάρος της λευκής απαλότητας. Ακούστε το γλυκό ανατρίχιασμα των πευκοβελόνων στο ερωτικό άγγιγμα των νιφάδων, που κάθονται πάνω τους μετά από έναν τρελό χορό στον αέρα. Οσμιστείτε την ευωδία του χώματος που ανασαίνει με ευχαρίστηση κάτω από το άσπρο σεντόνι. Γευτείτε τη νοστιμιά του χιονιού σαν λιώνει στις χούφτες σας. Ακουμπήστε στα φτερά του γερακιού, πετώντας μαζί του ελεύθερα πάνω από τις κορφές. Και σαν κουραστούμε, μια στάση στα καφενεία των φιλόξενων χωριών για νόστιμο φαγητό και φιλική συζήτηση με τους χωρικούς για τα περασμένα, τα τωρινά και τα μελλούμενα.

Εδώ μπορούμε να ηρεμήσουμε, να σκεφτούμε και να φιλοσοφήσουμε.

Το χρειαζόμαστε αυτό το ταξίδι στη φυσική ομορφιά, για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας και να συνεχίσουμε τον αγώνα κατά της κοινωνικής ασχήμιας. Το θέλουμε το άσπρο του Κόζιακα, για ν' αντιμετωπίσουμε όλους αυτούς που μαυρίζουν καθημερινά τη ζωή μας. Τον βραχνό τηλεπαρουσιαστή που προσπαθεί να μας τρομάξει με τον «κίνδυνο του χιονιού». Τον ματσουκοφόρο ρεπόρτερ που επιχειρεί να πείσει τη γριούλα στο ορεινό χωριό πως για τα βάσανά της φταίει το χιόνι κι όχι η εγκατάλειψη και η φτώχεια της. Τον αρμόδιο της Πολιτείας που μας κοροϊδεύει δηλώνοντας πως ο κρατικός μηχανισμός δουλεύει για μας. Τον τηλεφωνικό χαφιέ που μας παρακολουθεί για να ελέγχει την ύπαρξή μας. Το βιομήχανο που κλέβει το μεροκάματό μας. Τον ιμπεριαλιστή που απειλεί την ελευθερία μας. Ολους όσοι επιβουλεύονται το μέλλον μας.