Τρίτη 11 Απρίλη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Το χρέος

Παππού, γεια σου! Ναι, γράμμα δικό μου διαβάζεις. Αισθάνθηκα, δεν ξέρω γιατί, την ανάγκη να μιλήσω μαζί σου. Αν και νέος, στο λέω, τα μηνύματα με το κινητό είναι μισή πνοή. Θέλω να σ' αγγίξει ο λόγος μου. Να τον κρατάς και να με βλέπεις.

Το ξέρεις παππού, παντρεύομαι. Το ξέρω θα πεις. Πράγματι, το ξέρεις. Εμείς μυστικά δεν έχουμε. Αλλο θέλω να σου πω. Μεγάλωσα. Δουλεύω κάποια χρόνια. Καταλαβαίνω τι είναι εκμετάλλευση. Σε θυμάμαι, κούτσικο ήμουν, τότε που μου μάθαινες να κρατώ την κόσα να θερίζω, να οδηγώ το νερό να ποτίσουμε τα ροδάκινα. Να βάζω τη φρέζα στο τρακτέρ. Να μην μπερδεύω τα φάρμακα, όταν μ' έστελνες να ραντίσω.

Θυμάμαι που καθόμασταν κάτω απ' τη μουριά, όλα τα εγγόνια. Που έλεγες ο άνθρωπος θα 'ναι ελεύθερος, όταν δε θα έχει ανάγκες. Κι όταν σε ρωτούσα πώς θα γίνει αυτό, άρχιζες και μιλούσες κι έλεγες. Η ζωή είναι ωραία, γιατί έχει τέλος. Ο καθένας πρέπει να εκπληρώνει το χρέος του. Χρέος; Ρωτούσαμε. Ναι, να μην τον εκμεταλλεύονται. Και πώς θα γίνει αυτό; Να 'σαι ελεύθερος από ανάγκες, έλεγες, και για να 'σαι ελεύθερος από ανάγκες, πρέπει να 'σαι δημιουργός και συνάμα διαφεντευτής. Αυτό δε γίνεται, έλεγες, όσο θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Στο λέω, παππού. Δε σε καταλάβαινα, γιατί, όντας παιδί, ήμουν ελεύθερος. Θυμάσαι; Δεν έκανα ό,τι ήθελα; Δηλαδή, ό,τι έπρεπε; Ξυπνούσα κι εγώ με τον αυγερινό να πάμε στο χωράφι να μαζέψουμε τα ροδάκινα. Να γυρίσουμε ιδρωμένοι, να παίξουμε με το νερό, ρίχνοντας με το λάστιχο. Να λες, είστε ελεύθεροι, γιατί άλλοι έχουν την ευθύνη και μοχθούν.

Ολα τα θυμάμαι και τώρα τα καταλαβαίνω. Στο λέω, δεν είμαι ελεύθερος. Δουλεύω και δε βλέπω το έργο μου. Λογαριάζω και δε βγαίνω. Λίγη η αμοιβή. Στο λέω. Είναι χάλια n ζωή. Αυτή που αναγκάζομαι να ζω. Πρωί - πρωί στη δουλιά. Νιώθω ότι είμαι εργαλείο, που το χρησιμοποιούν. Συνάδελφοί μου λένε ότι είμαστε τυχεροί που βγάζουμε το μεροκάματο κι εγώ θυμώνω. Θυμάμαι που μας έλεγες για τα βόδια. Τα ταΐζατε ξέχωρα. Θα όργωναν για τη σπορά. Κι όταν ήρθαν τα τρακτέρ, πάνε τα βόδια. Στο σφαγείο.

Μου αρέσει το τραγούδι, ο χορός, το γλέντι. Μου αρέσει να βλέπω σινεμά, θέατρο. Την ανατολή του ήλιου. Να 'μαι ξαπλωμένος στο τσαΐρι και να χάνεται το βλέμμα μου στο γαλαξία, να βυζαίνω το γάλα του. Τίποτε από αυτά. Χρόνο δεν έχω. Η μεγαλύτερη κλοπή είναι του χρόνου. Αυτό δεν το συγχωρώ. Δε βολεύομαι εδώ στην Αθήνα. Ντρεπόμουν που μόνο σκεφτόμουν και δε βολευόμουν. Θυμάμαι τους φίλους συναδέλφους, που έλεγαν κάτι πρέπει να κάνουμε. Εγινα μέλος του σωματείου και μ' εκλέξανε στη διοίκησή του. Συνειδητοποίησα ότι η ζωή δεν είναι εγώ, αλλά εμείς. Σκέφτομαι πια με το εμείς και πορευόμαστε κοιτώντας το μέλλον.

Αυτό δεν είναι τίποτε, έλεγες, και το θυμάμαι. Κι ο πιο σωστός άνθρωπος, ως άτομο, δεν είναι τίποτε, αν ενεργά δε σμίξει με τους άλλους. Κι έσμιξα για τα καλά. Περίεργο, ένιωσα ότι η ζωή, και στην άσκημη εκδοχή της, είναι ωραία, όταν δεν είσαι ο εαυτός σου μόνο. Τέλος πάντων. Παππού, στο λέω. Εγινα μέλος του Κόμματος. Εκριναν οι σύντροφοι ότι μπορώ να είμαι κι εγώ σύντροφος. Οταν μου το πρότειναν σκέφτηκα εσένα. Είπα, ο παππούς μου θα 'ναι περήφανος. Δέξου παππού την αναφορά μου. Είμαι πια σύντροφός σου. Το Πάσχα, που θα σμίξουμε, θα μιλήσουμε για την αναγκαιότητα της Επανάστασης.

Σ' αγαπώ. Να 'σαι καλά.

Το εγγόνι σου.


Ιορδάνης Α. ΠΡΟΥΣΑΝΙΔΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ