Οι «ένοχοι» εντοπίστηκαν. Σύμφωνα με όσα ακούγονται από κυβερνητικούς και άλλους αρμόδιους κι αναπαράγονται από τα ΜΜΕ: Για την τραγωδία στη Βέροια, εκτός από τα ίδια τα παιδιά που έχουν «δολοφονικά ένστικτα», φταίνε οι γονείς τους που «τα συγκαλύπτουν» και οι δάσκαλοί τους που «αδρανούν». Για την αεροπορική απόδραση από τις φυλακές Κορυδαλλού, εκτός από τους αδελφούς Παλαιοκώστα που «είναι πολύ κακοί», φταίνε και οι δεσμοφύλακες που «δεν κάνουν τη δουλιά τους». Για τη χαμαιτυπική ξεφτίλα της τηλεόρασης, εκτός από τον Ψινάκη που «είναι ξεδιάντροπος», φταίνε και οι «τηλεπαίκτες» που αυτοξεφτιλίζονται, ουρώντας κι αφοδεύοντας σε «κοινή τηλεοπτική θέα». Οι «ένοχοι» μετατρέπονται σε «αποδιοπομπαίους τράγους», το «κακό ξορκίζεται», λέγονται και μερικά περί «κακούργας κοινωνίας» και «η ζωή συνεχίζεται». Λες και δεν υφίστανται κοινωνικές αιτίες που πρέπει ν' αναζητηθούν, δεν αναδεικνύονται πολιτικές ευθύνες που χρειάζεται να καταλογιστούν, δεν υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί που επιβάλλεται να τιμωρηθούν.

Υπάρχει ανάγκη αναζήτησης του βάθους των αιτιών και του εύρους των ευθυνών και τίθενται προς απάντηση ερωτήματα που «καίνε» και «πονούν»: Τι οδήγησε τα μικρά παιδιά της Βέροιας να γίνουν δολοφόνοι του συμμαθητή τους και πού οφείλεται η έξαρση της παιδικής παραβατικότητας; Ποιος ευθύνεται για τη διόγκωση και την ασύδοτη δράση του οργανωμένου εγκλήματος και γιατί δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά; Πώς έφτασαν τα τηλεοπτικά μέσα να λειτουργούν σαν «μπορντέλα περιωπής» και ποιους εξυπηρετεί αυτή η λειτουργία τους; Ολοι αυτοί που παρουσιάζονται σαν «ένοχοι», είναι «εξωτερικά καρκινώματα» στο σώμα μιας, κατά τα άλλα, υγιούς κοινωνίας, από τα οποία προσπαθεί ν' απαλλαγεί, ή αποτελούν το «σύμπτωμα» μιας εκτεταμένης κι αθεράπευτης νόσου, που την έχει «πεθάνει» και την οδηγεί στη σήψη;

Τα παιδιά της Βέροιας έγιναν δολοφόνοι, επηρεασμένα από ένα κοινωνικό σύστημα που δολοφονεί και εκπαιδεύει στη βία. Σπρώχνει στους «Καιάδες» τους αδύναμους και τους «διαφορετικούς». Σκοτώνει τα ανθρώπινα αισθήματα της αγάπης, της φιλίας, της αλληλεγγύης και τα αντικαθιστά με τα απάνθρωπα αντανακλαστικά του μίσους, της έχθρας, του ανταγωνισμού. Οι αδελφοί Παλαιοκώστα, δημιουργήματα αυτού του συστήματος είναι. Κλέβουν τις τράπεζες που κλέβουν και γλιτώνουν από το «κυνηγητό» των αστυνομικών, γιατί δεν είναι αυτοί το «κυνήγι» τους. Κι ο Ψινάκης «μεταλλαγμένος» του ίδιου συστήματος είναι. Παλιάτσος μιας «κάστας κηφήνων» που κάνουν «κονσομασιόν» στην «υψηλή κοινωνία» κι όταν «παλιώνουν» κι αχρηστεύονται, πετιούνται στα αφοδευτήρια απ' όπου ξερνούν περιττώματα.

Οσο, λοιπόν, θα υπάρχει αυτό το κοινωνικό σύστημα, θα υπάρχουν παιδιά που δολοφονούν, εγκληματίες που διαφεύγουν, παλιάτσοι που προκαλούν. Κι όσο τα στηρίγματά του μένουν όρθια, δεν πρόκειται να γκρεμιστεί, από μόνο του δε θα καταπέσει κι ας σαπίζει. Για ν' ανατραπεί χρειάζεται να βάλουμε πλάτη όλοι, συνειδητοποιώντας ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή, παρά ο κοινωνικός και πολιτικός αγώνας. Αγώνας, για να γκρεμιστούν οι ταξικές υποδομές και τα πολιτικά υποστηρίγματα ενός συστήματος που «έφαγε τα ψωμιά του» και το μόνο που μπορεί να κάνει, από δω και πέρα, είναι να «αρρωσταίνει» την κοινωνία και να δυστυχεί τους ανθρώπους...