Το φτηνό κρέας το τρώνε οι σκύλοι, έλεγε η μάνα μου. Σκεφτείτε δε να είναι και δωρεάν. Η παροιμία αυτή μου 'ρχεται στο μυαλό, κάθε φορά, που βλέπω το χαρτομάνι στις εισόδους των σταθμών του Ηλεκτρικού. Αναφέρομαι στις εφημερίδες, που μοιράζονται δωρεάν στους χώρους αυτούς. Βέβαια, μπορεί να μην ταιριάζει και πολύ στην περίπτωση η προαναφερόμενη παροιμία, αφού οι εκδότες των εφημερίδων αυτών κερδίζουν απ' τις διαφημίσεις. Στους αναγνώστες, όμως, προσφέρονται δωρεάν. Οσο για το «ψαχνό» που περιέχουν στις σελίδες τους, ουσιαστικά είναι ανύπαρκτο ή άκρως αποπροσανατολιστικό. Συνήθως, έχουν μια επιλεκτική και κυρίως επιδερμική και ανούσια ειδησεογραφία, με ευκολοχώνευτα και χαμηλών τόνων κείμενα και τίτλους. Η όποια κριτική τους προς την κυβέρνηση γίνεται από δεξιά. Απηχούν, δηλαδή, καθαρά δεξιές και συντηρητικές απόψεις. Συνήθως, έχουν ελάχιστη ή καθόλου αρθρογραφία, αλλά πολλή διαφήμιση, με κοσμοπολίτικες και γκλαμουράτες σελίδες, για να «ξεχνιέται» το μάτι και ακόμη περισσότερο το μυαλό του αναγνώστη - εργαζόμενου από τα βάσανα της καθημερινής ζωής.

Τελικά, είναι χαρτί προς κατανάλωση, σε ώρες αιχμής που δεν προσφέρει σχεδόν τίποτε θετικό στην ενημέρωση των εργαζομένων γύρω από τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις, όπως και τα καυτά, λαϊκά προβλήματα που μαστίζουν την κοινωνία. Οι θέσεις του ΚΚΕ απουσιάζουν προκλητικά κι αν καμιά φορά διακρίνει κανείς κάτι, αυτό το βρίσκει μονόστηλο σε κάποια γωνιά μιας εσωτερικής σελίδας. Οι αγώνες, οι απεργίες, οι πορείες, οι διαδηλώσεις χάνονται κάπου στα ψιλά ή δεν υπάρχουν καθόλου, ενώ πολύ εύκολα θα βρεις πού πέρασαν τη βραδιά τους και πού φωτογραφήθηκαν οι διάφοροι υψηλά ιστάμενοι και οι «παράγοντες της κοινωνικής ζωής», με τα λαμπερά στολίδια και χαμόγελα. Προβάλλονται πρόσωπα του αστικού κατεστημένου ή τεχνοκράτες με θέσεις και συνεντεύξεις αναλόγου, βέβαια, περιεχομένου. Η πόλη τη νύχτα, ταξίδια, παραινέσεις, ιατρικές συμβουλές, οδηγίες προς ναυτιλλομένους, αθλητικές σελίδες - ευτυχώς - χωρίς συλλογική προτίμηση, αυτοκίνητα για όλα τα γούστα και με τις τιμές τους.

Μέσα στη σύγχυση, τον αποπροσανατολισμό, την προσποιητή ουδετερότητα, την προβολή μιας νωχελικής, ανεύθυνης και πολλές φορές ειδυλλιακής εικονικής πραγματικότητας για την καθημερινή ζωή, μακριά από άγχη και προβλήματα... αναρωτιέται κανείς πού αποσκοπούν και σε τι αποβλέπουν. Σίγουρα, πάντως, κανένας καπιταλιστής δε σκορπίζει έτσι άσκοπα τα λεφτά του και χωρίς να έχει συγκεκριμένους στόχους εξυπηρέτησης των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων συμφερόντων του, οικονομικών και άλλων. Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για πολυεθνικά μεγαθήρια, όπως συμβαίνει με ορισμένες απ' αυτές τις εφημερίδες.