Τι να ξέρουν οι βιαστές των συνειδήσεων, οι βιαστές κίλερ, για τον βιασμό και το αίμα, γι' αυτή τη νέα βία της επικοινωνίας, την «κουλτούρα της βίας», όπως την ονόμασαν πριν από λίγο καιρό στην Ιταλία; Από τη στήλη αυτή καταψηφίζω την καρατόμηση. Καταψηφίζω την καρατόμηση της ευαισθησίας. Στρόβιλος είναι ο πολιτισμός τους, εικόνες θανάτου που έρχονται από παντού στα σπίτια μας, για να τυφλώσουν τα μάτια μας, η ομορφιά των εικόνων, τα χαλάσματα! Σήμερα στην εποχή των δορυφορικών κατακτήσεων, της μηχανιστικής αντίληψης και της σιωπής, επικοινωνιακή κατάχρηση γίνεται με περισσή λεπτότητα και ευφυία στην ψυχή μας!

Οι βιαστές ξέρουν: Τα κέντρα διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, παγκοσμίως. Η «κοινωνία του θεάματος», χωρίς αμφιβολία, η εποχή μας, προτιμάει την εικόνα από το αντικείμενο, το αντίγραφο από το πρωτότυπο, την αναπαράσταση από την πραγματικότητα, την εικόνα απ' τον λόγο. Το θέαμα, που στην ουσία είναι αναποδογυρισμένο είδωλο! Το «αληθινό» τους είναι μια στιγμή του ψεύτικου: «ό,τι φαίνεται είναι καλό, ότι είναι καλό φαίνεται». Σήμερα το θέαμα, στα καπιταλιστικά ΜΜΕ είναι η πιστή αντανάκλαση της καπιταλιστικής παραγωγής των αντικειμένων. Το θέαμα είναι η κύρια παραγωγή της σύγχρονης πολιτικής εξουσίας. Οι συνιστώσες δυνάμεις του κεφαλαίου, καθιερώνουν την ισχύ των MME. Χρήμα, ήχοι, εικόνες, θεάματα. «Δεν είναι το σύνολο των εικόνων που βλέπουμε, αλλά η κοινωνική σχέση μεταξύ προσώπων διά μέσου των εικόνων». Η «γλώσσα του θεάματος» δεν είναι τίποτα άλλο παρά το μάτι της άρχουσας τάξης. Αποτελεί συνάμα και τον τελικό σκοπό της, την κυριαρχία. Ο έλεγχος του κεφαλαίου της γνώσης, σ' ένα τέτοιο βαθμό συσσώρευσης ώστε να μετατρέπεται διαρκώς σε εικόνα, προϊόν που να μας αποξενώνει. Η αλλοτρίωση του θεατή εκφράζεται ως εξής, στον καπιταλισμό των ΜΜΕ: «Οσο περισσότερο παρατηρεί, τόσο λιγότερο ζει». Τι να δει; Αίμα, σπέρμα!

Σ' αυτή τη «διπλωματική αναπαράσταση» της επικοινωνίας, την αναπαράσταση απ' όπου αποκλείεται κάθε άλλη διαφωνία, όπου τις πιο πολλές φορές ο τρόμος είναι το ολοκληρωμένο αντικείμενο, είναι ο «φρουρός» του ανθρώπου, που τον μεταβάλλει, τον διαγράφει, του δημιουργεί διαρκώς το ψευδές νέο, σαν ένα αρχείο μεταβολής της πληροφορίας, μιας απρόσωπης μηχανής computer. Σήμερα που τα όρια της κοινωνικής και ατομικής ζωής βρίσκονται κάτω απ' τον ασφυκτικό έλεγχο της αγοράς και του αγοραίου των Media, είναι καιρός να αντισταθούμε - στη διευρυνόμενη καπιταλιστική - τηλεοπτική βαρβαρότητα... Να γίνουμε αναγνώστες του κόσμου, όχι θεατές.