Ρουφάμε αργά και γευόμαστε την καταστροφική μόλυνση του κορμιού μας μετατρεπόμενου σε κουφάρι ηδονικής χαύνωσης και παραλυσίας.

Κάποιος μανιακός δολοφόνος στον πέρα κόσμο, εκεί ψηλά τοποθετημένος, δίνει διαταγές. Δε βάφει ο ίδιος τα χέρια του στο αίμα. Αυτά είναι κόκκινα από μόνα τους γιατί είναι γεννήματα της κόλασης. Κι ύστερα ασπάζεται τον Χριστό και τους Αγίους και μιλάει περί ελευθερίας και δημοκρατίας με μια ψυχρότητα που σε παγώνει και σε οργίζει.

Το σύνθημα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» χάνει προς στιγμή την επικαιρότητά του γιατί προέκυψαν καινούριοι τρομοκράτες, φονιάδες των Αμερικανών, τα παιδιά του Δράκου. Κι ας το καταλάβουν επιτέλους όλοι, ότι οι Αμερικανοί πουθενά δεν είναι ανίκητοι.

***

***

Σ' έναν τόπο ανοχύρωτο και υποταγμένο στον γδικιωμό της φύσης, για το κακό που της έκαναν, οι φωνές, η καταγγελία, οι διαμαρτυρίες και η απόγνωση χάνονται. Απεναντίας ακούγονται στη διαπασών οι άρπαγες των ψήφων που επιτρέπουν την πανδαισία του αυθαίρετου, του παράνομου, του αντιαισθητικού, οι απανταχού ρουσφετολόγοι που νέκρωσαν τις θάλασσες και μόλυναν τον αέρα. Ποιοι κατάντησαν την πόλη ανοχύρωτη και τη ζωή σκληρή και δύσκολη που μήτε μια βροχή, μήτε χιόνι, μήτε πυρκαγιά, μήτε καύσωνα μπορεί ν' αντέξει; Το καπιταλιστικό σύστημα που υπερασπίζονται με χέρια και με δόντια, με σημεία και τέρατα.

Υ.Γ.: Και μια ερώτηση: Εάν παίρναμε το χρυσό, η αποθέωση των θριαμβευτών στη μεγάλη παρέλαση, θα γινότανε, σύμφωνα με τις δηλώσεις Κακλαμάνη-Σκανδαλίδη, σε μια μόνο λωρίδα του δρόμου;...