«Σκοπός του θεάτρου μου είναι να ξυπνήσει στο θεατή την επιθυμία να καταλάβει την κοινωνία στην οποία ζει και να μεθοδέψει σ' αυτόν το μεράκι να πάρει μέρος στην αλλαγή της» (Μπέρτολτ Μπρεχτ)

«Θα μπορούσε βέβαια να θεωρηθεί προκλητική η συζήτηση που κάνουμε εδώ για τα πράγματα του θεάτρου που μοιάζουν να χρωστούν την ύπαρξή τους στην επιθυμία του ανθρώπου για διασκέδαση, τη στιγμή που ζούμε μέσα σ' αιματηρούς πολέμους κι ενώ συγχρόνως δεν έχουμε καθόλου την πρόθεση φυγής προς έναν άλλο κόσμο. Αλίμονο, τα κόκαλά μας μπορεί να σκορπιστούν στους τέσσερις ανέμους αύριο! Αν ασχολούμαστε με το θέατρο, είναι βέβαια για να προετοιμάσουμε ένα εργαλείο που θα συντελέσει κι αυτό με τον τρόπο του στην προώθηση του σκοπού μας. Αλλά η πιεστική κατάσταση που αντιμετωπίζουμε δεν πρέπει να μας κάνει να καταστρέψουμε το μέσο που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε. Η βιασύνη δεν ωφελεί όταν πρέπει να κάνουμε γρήγορα. Το νυστέρι πρέπει να 'ναι αλαφρό στο χέρι του χειρούργου, όσο βαριά κι αν είναι η ευθύνη του. Ναι, ο κόσμος εξαρθρώθηκε και μόνο βίαιες κινήσεις μπορούν να τα ξαναβάλουν όλα στη θέση τους. Αλλά ανάμεσα στα εργαλεία υπάρχει ένα λεπτό, εύθραυστο, που απαιτεί να το χειριζόμαστε ανάλαφρα. Ενα θέατρο που απαγορεύει το γέλιο είναι θέατρο για γέλια. Οι άνθρωποι που δεν έχουν χιούμορ είναι γελοίοι». (Μπ. Μπρεχτ)