Κουκουλοφόροι. Το έγκλημα υπό σκιά. Το αίσχος υπό συσκότιση. Θαμώνες του ερέβους. Η Αλήθεια δε βάζει ποτέ κουκούλες. Δεν έχει να κρύψει τίποτα. Ούτε ο δίκαιος αγώνας και η διεκδίκηση. Ο δρόμος ...εκεί είναι το πεδίον της μάχης. Υπό το φως των προβολέων, στον καυτό ήλιο, στον καθαρό αέρα, έστω κι αν το μολύνουν τα δακρυγόνα τους... Ξέσκεποι. Είτε εργάτες, είτε φοιτητές, συνταξιούχοι, αγρότες, μαθητές και γονείς. Ξέσκεποι, σαν τον Κολοκοτρώνη, τον Μακρυγιάννη και τον Καραϊσκάκη, τον Αρη Βελουχιώτη και τον Σαράφη. Με τα σημαδεμένα πρόσωπα της ανέχειας και της κακουχίας λαμπερά και σφριγηλά από το δίκιο. Με το πάθος και την ορμή της Νιότης. Με υψωμένες τις γροθιές κι ανοιχτές τις αγκάλες, με βήματα σταθερά γιομάτα αυτοπεποίθηση. Κανενός φτιασίματος δεν έχουνε την ανάγκη, καμιάς κουκούλας το κάλυμμα. Κουκουλοφόροι, υποκείμενα πραιτόρων και προβοκάτορες, συμπλήρωμα του «παιχνιδιού».

Και να ο κουκουλοφόρος κατεβαίνει απ' το καμιόνι. Τον συνοδεύουνε δύο γκεσταμπίτες. Δε βρήκε ακόμα το σταθερό και το σωστό του βήμα. Περπατά και τρεκλίζει. Αυγουστιάτικο καταμεσήμερο. Ο ήλιος πάνω από τα κεφάλια τσουρουφλίζει. Είναι μπλόκο. Είναι όλοι ανακούρκουδα καθισμένοι και ξέσκεποι. Τα χείλια σκασμένα για μια στάλα νερό. Βγάζουν τη γλώσσα και ξερογλείφουν αρμύρα από ιδρώτα. Η αγωνία του θανάτου τσακίζει τα πρόσωπά τους. Παλικάρια πάνω στη χρυσή τους νιότη, μεσήλικες, μεροκαματιάρηδες και πολυφαμελίτες. Γερόντια που με κόπο κρατιούνται.

Και να, στη δύσκολη στιγμή ο κουκουλοφόρος. Σκυφτό το κεφάλι. Κοντογεμάτος, με γυρτές πλάτες και στραβά πόδια... Σημαδεύει με την καυτή του ματιά και δείχνει με τρεμάμενο δάχτυλο. Το ανθρωπάκι μουγκρίζει μ' όση δύναμη τ' απομένει. Δυο Γερμαναράδες το σβερκώνουν και το τραβολογούν πίσω από τη μάντρα. Ακούγεται ένα ξερό κι ανατριχιαστικό μπαμ... κι ένα δεύτερο μπαμ... τίποτ' άλλο. Ο κουκουλοφόρος συνεχίζει απτόητος, η ματιά του φωτιά και δηλητήριο. Ολα κάτω από την κυριαρχία του μίσους και της εκδίκησης. Από την κυριαρχία του καταδότη, του περιφρονεμένου και ταπεινωμένου σκουληκιού που θα τον ποδοπατήσουνε αργότερα με τον ίδιο τρόπο, και ύστερα ακούστηκαν κι άλλα μπαμ... πολλά μέχρι που θόλωσε ο ουρανός. Πικρή εμπειρία και πόνος. Πικρές κι αβάσταχτες οι αναμνήσεις του λαού από κουκουλοφόρους. Και δε θέλει ούτε να τους θυμάται, ούτε να τους σκέφτεται, ούτε να έχει καμιά σχέση μαζί τους..!

Κουκουλοφόρος. Ο Αγνωστος Χ, ο πασίγνωστος σ' όλους. Ενα χρήσιμο εργαλείο στους μηχανισμούς καταστολής του κράτους. Ενα δόλωμα, μια παγίδα. Συμπλήρωμα του αυταρχισμού και της δολοπλοκίας. Ενας μοχλός συμπίεσης κι αλλοίωσης της φαινομενικής πραγματικότητας. Ενα άλλοθι για επίθεση στα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα. Παράνοια και διαστροφή βρώμικων εγκεφάλων..!