Μια Λαοθάλασσα, μια κοσμοχαλασιά, ένα φουσκωμένο λαϊκό ποτάμι, που όσο περνούσε ο χρόνος τόσο γιγάντωνε και κάλυπτε ακόμα όχθες και πεζοδρόμια.

Εγινε μια μυρμηγκοουρά που θάφτηκε κάτω από τη χωματερή και τα σκουπίδια της ενημέρωσής τους.

Ευτυχώς λόγω καταφανούς έλλειψης αντικειμενικότητας ο κόσμος τούς πήρε χαμπάρι και δεν τους εμπιστεύεται. Το μόνο που κατάφεραν είναι να δείχνουν την εμπάθεια και το μίσος τους για κάθε προοδευτικό αίτημα που φυσικά αντιβαίνει στα συμφέροντά τους.

Δεν καταλαβαίνουνε, πως κάνοντας ότι μας αγνοούν - που δε μας αγνοούν καθόλου, μας τρέμουνε και μας φοβούνται - ξεπέφτουνε τα ενημερωτικά τους πρότυπα πολύ χαμηλά και χάνουν την υπόληψη και την αξιοπιστία τους.

Ο κόσμος είναι εκεί και βλέπει και ακούει και κρίνει και λαμβάνει τα μηνύματά του καρτερώντας μια άλλη, μια νέα απεργία...