Πως τα βάσανα δεν έχουν τελειωμό, κάθε μέρα γεννιούνται και νέοι αγώνες, κάθε μέρα οι προοπτικές μεταλλάσσονται σε ανηφορικά σταυροδρόμια με ανεξάντλητα ωράρια, πολύ μόχθο και κόπο. Να σε κουράσουν, να σε απομακρύνουν, να σε απογοητέψουν..! Μα εσύ τα προσπερνάς όλα αυτά, γιατί εσύ έχεις άλλους στόχους, άλλες σκέψεις, άλλα ιδανικά. Τοποθετείς τα όνειρά σου σε μια αλεξίσφαιρη στρατόσφαιρα και προχωράς για την τελική σύγκρουση.

Στο 'πα και στο ξαναλέω πως η συνέχεια θα είναι μακρινή, επίπονη και απρόβλεπτη, όσο η λύτρωση δε θα δικαιώνει τον αγώνα και τις θυσίες της εργατικής τάξης και δε θα ολοκληρώνεται η ταξική της εξέλιξη. Μα, εσύ το ξέρεις και προχωράς, ξέρεις πως μακρινός κι ανηφορικός είναι ο δρόμος που ξανοίγεται μπροστά σου και αν σε συντροφεύουν αυτοί που ήρθαν από τα περασμένα, αυτοί που άφησαν ματωμένα πέλματα πάνω σ' απάτητες αντάρτικες βουνοκορφές ή ξερονήσια αγκαθωτά, δίνοντας τη σκυτάλη στα ροζιασμένα και κουρασμένα χέρια σου να συνεχίσεις.... Εσύ την απόκριση την ξέρεις και είσαι σίγουρος γι' αυτήν και είσαι περήφανος που σου 'λαχε ο κλήρος κι η κληρονομιά, βέβαιοςπως δε θα κιοτέψεις, πως δε θα κάνεις βήμα πίσω.

Στο 'πα και στο ξαναλέω πως αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα, με πολλή λάμψη, με πολύ φως, βάζεις στο θηκάρι σου το απόσταγμα της ελπίδας και σηκώνεσαι στις 6 και 20 το πρωί, να προλάβεις το λεωφορείο για τη δουλιά. Και το λεωφορείο αργεί και δε φτάνει κι όταν φτάσει είναι γεμάτο και δε σταματά. Είσαι πάλι αργοπορημένος. Είσαι έτοιμος για την επίπληξη από τον προσωπάρχη, μπροστά σου η μεγάλη πόρτα του εργοστασίου, εκεί που σταματά η Δημοκρατία, εκεί που κυριαρχεί ο φόβος της απόλυσης και η απελπισία, εκεί που η ανάσα σου γίνεται ατσάλι και μαυρίζει την ψυχή σου.

Μα εσύ τα ξέρεις όλα αυτά και προχωράς. Γιατί είσαι υπεύθυνος εσύ, έχεις την ευθύνη για τον διπλανό και παραδιπλανό και συνάδελφο, γιατί εσύ κι αυτοί μαζί είστε το συνδικάτο, είσαι η εμπιστοσύνη, το διέξοδο στο αδιέξοδό τους.... Γι' αυτό σου λέω, βαριά η ευθύνη, βαριά η καλογερική, βαριά η πρωτοπορία, μεγάλη η πίστη.

Και δε λυγάς, λες μόνο το μικροπαράπονό σου στο βάθος της ψυχής σου και προχωράς... Οσο εσύ διαβάζεις και μορφώνεσαι, τόσο αυτοί σε φοβούνται. Εχεις το μέλλον μπροστά σου, το νομοτελειακό πεπρωμένο. Στη σύγχρονη βαρβαρότητα που επελαύνει, εσύ έχεις τα κότσια, γιατί εσύ έχεις και την πολιτική πρόταση για να τους αντιμετωπίσεις. Αγκαλιαστείτε και προχωρήστε όλοι μαζί, σφίγγοντας τους αγκώνες και σηκώνοντας, κραυγάζοντας, τις γροθιές. Με την ελπίδα πως αύριο θα ξημερώσει μια άλλη, μια καλύτερη μέρα στο κατώφλι του καινούριου χρόνου. Εύχομαι Ειρήνη, Υγεία, Δουλιά, Κουράγιο, Διάβασμα..!