«

Τρεις μέρες αφότου μια μυστήρια δύναμη έχει αρχίσει να μετατρέπει τον κόσμο σε αιμοδιψή τέρατα, η ομάδα των φίλων από το "Κακό 1" είναι περικυκλωμένοι μέσα σε ένα γήπεδο από χιλιάδες τέρατα. Η τύχη όμως είναι με το μέρος τους και καταφέρνουν να ξεφύγουν. Στο δρόμο γνωρίζουν κι άλλους επιζώντες, εξίσου ζόρικους, και μαζί θα προσπαθήσουν να βρουν μια διέξοδο από το χαμό. Αλλά υπολογίζουν χωρίς τους Σκοπευτές, μια ομάδα τρελών... σκοπευτών, οι οποίοι πυροβολούν, ό,τι κινείται, ζόμπι ή άνθρωπο. Κι ενώ τα πράγματα χειροτερεύουν, εμφανίζεται ο Προφήτης, μια μυστηριώδης φιγούρα που μοιάζει να έρχεται από την αρχαιότητα, και έχει πληροφορίες για το πώς μπορούν να νικήσουν το Κακό». Πρόκειται για σενάριο ελληνικής ταινίας. Αλλά αυτά είναι... τα «καλά» νέα. Τα πραγματικά κακά νέα είναι ότι προσφάτως το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου ανακοίνωσε ότι θα τη χρηματοδοτήσει μέσω του προγράμματός του «Κίνητρο». Αρα, το... «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα» δεν ισχύει ακριβώς εδώ.

Ως γνωστόν, ένα από τα... κακά του κακού (γενικώς) είναι ότι δε σταματάει ποτέ. Αν μάλιστα φέρνει και χρήμα στα ταμεία τότε οι «κωλοτούμπες» δε θα έχουν τελειωμό (όπως και το «κακό») για την «αναγέννηση» του ελληνικού κινηματογράφου, με παρελκόμενα τις «αναλύσεις» για την «επιστροφή» του κοινού στις αίθουσες και λοιπά σοβαροφανή που βασίζονται στο μοναδικό κριτήριο: Το κέρδος.

Ηδη, μια ολόκληρη γενιά «σφάζει» και «μαχαιρώνει» εξ απαλών ονύχων στις παιχνιδο-μηχανές, καθιστώντας τις πιο εφιαλτικές ονειροφαντασίες των αδελφών Γκριμ και του Αντερσεν απλή «παιδική χαρά». Ενα οχτάχρονο που «πουλά» ναρκωτικά, γυναίκες και όπλα, «καθαρίζοντας» με κυνισμό χιλίων «Νονών» τους «αντιπάλους» του στις ψηφιακές πλατφόρμες είναι αδύνατο να τρομάξει με τη μάγισσα που έχει παγιδεύσει τον Χάνς και την Γκρέτελ στο «γλυκόσπιτό» της. Διότι, ως γνωστόν, δε νοείται υπάκουος «υπήκοος» του κεφαλαίου χωρίς μυαλό - «σάλτσα». Και αν αυτή η «σάλτσα» χρησιμοποιείται για να μετατρέψει απελπισμένους κομπάρσους σε «ζόμπι» και όλο αυτό να «πλασαριστεί» ως «πρωτοποριακό», για την Ελλάδα, κινηματογραφικό είδος, τότε ακόμη καλύτερα για το κέρδος.

Το πρόβλημα όμως δεν εντοπίζεται μόνο στην ταινία. Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου υποτίθεται ότι διαχειρίζεται το δημόσιο χρήμα για την «προστασία, ενίσχυση και ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης στην Ελλάδα». Αλλά σκοπός του προγράμματος «Κίνητρο» είναι η «ενίσχυση της ανεξάρτητης ελληνικής παραγωγής και της υποδομής της ελληνικής κινηματογραφίας, η πραγματοποίηση από τους παραγωγούς λογικών επενδύσεων με πιθανότητες απόσβεσης και η δημιουργία κινηματογραφικών έργων με ικανοποιητικό επίπεδο παραγωγής και αισθητική επάρκεια που θα προσελκύσουν το κοινό».

Αν «τσουβαλιάσεις την τέχνη και την «αισθητική επάρκεια» με την «απόσβεση» κόστους και, προφανώς, το κέρδος, ο δρόμος μέχρι τη χρηματοδότηση ταινιών με ζόμπι είναι σίγουρα πολύ σύντομος. Και αν αυτή είναι η αισθητική πρόταση του κράτους για τον κινηματογραφικό «αλφαβητισμό» του λαού και ειδικά της νεολαίας, τότε τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από όσο, ίσως, νομίζαμε...